مولانا:دیدی که چه کرد آن یگانه برساخت پریر یک بهانه
❈۱❈
دیدی که چه کرد آن یگانه
برساخت پریر یک بهانه
ما را و تو را کجا فرستاد
او ماند و دو سه پری خانه
❈۲❈
ما را بفریفت ما چه باشیم
با آن حرکات ساحرانه
آن سلسله کو به دست دارد
بربندد گردن زمانه
❈۳❈
از سنگ برون کشید مکری
شاباش زهی شکر فسانه
بست او گرهی میان ابرو
گم گشت خرد از این میانه
❈۴❈
بر درگه او است دل چو مسمار
بردوخته خویش بر ستانه
بر مرکب مملکت سوار او است
در دست وی است تازیانه
❈۵❈
گر او کمر کهی بگیرد
که را چو کهی کند کشانه
خود آن که قاف همچو سیمرغ
کرده‌ست به کویش آشیانه
❈۶❈
از شرم عقیق درفشانش
درها بگداخت دانه دانه
بادی که ز عشق او است در تن
ساکن نشود به رازیانه
❈۷❈
عشاق مذکرند وین خلق
درمانده‌اند در مثانه
ساقی درده قدح که ماییم
مخمور ز باده شبانه
❈۸❈
آبی برزن که آتش دل
بر چرخ همی‌زند زبانه
در دست همیشه مصحفم بود
وز عشق گرفته‌ام چغانه
❈۹❈
اندر دهنی که بود تسبیح
شعر است و دوبیتی و ترانه
بس صومعه‌ها که سیل بربود
چه سیل که بحر بی‌کرانه
❈۱۰❈
هشیار ز من فسانه ناید
مانند رباب بی‌کمانه
مستم کن و برپران چو تیرم
بشنو قصص بنی کنانه
❈۱۱❈
چون مست بود ز باده حق
شهباز شود کمین سمانه
بی‌خویش گذر کند ز دیوار
بر روی هوا شود روانه
❈۱۲❈
باخویش ز حق شوند و بی‌خویش
می‌ها بکشند عاشقانه
دیدم که لبش شراب نوشد
کی دید ز لب می مغانه
❈۱۳❈
و آن گاه چی می می خدایی
نه از خنب فلان و یا فلانه
ماهی ز کنار چرخ درتافت
گم گشت دلم از این میانه
❈۱۴❈
این طرفه که شخص بی‌دل و جان
چون چنگ همی‌کند فغانه
مشنو غم عشق را ز هشیار
کو سردلب است و سردچانه
❈۱۵❈
هرگز دیدی تو یا کسی دید
یخدان ز آتش دهد نشانه
دم درکش و فضل و فن رها کن
با باز چه فن زند سمانه
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۳۵۱
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها