گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی که او صف‌های شیران را بدراند به تنهایی

❈۱❈
مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی که او صف‌های شیران را بدراند به تنهایی
کمان را چون بجنباند بلرزد آسمان را دل فروافتد ز بیم او مه و زهره ز بالایی
❈۲❈
به پیش خلق نامش عشق و پیش من بلای جان بلا و محنتی شیرین که جز با وی نیاسایی
چو او رخسار بنماید نماند کفر و تاریکی چو جعد خویش بگشاید نه دین ماند نه ترسایی
❈۳❈
مرا غیرت همی‌گوید خموش ار جانت می‌باید ز جان خویش بیزارم اگر دارد شکیبایی
ندارد چاره دیوانه به جز زنجیر خاییدن حلالستت حلالستت اگر زنجیر می‌خایی
❈۴❈
بگو اسرار ای مجنون ز هشیاران چه می‌ترسی قبا بشکاف ای گردون قیامت را چه می‌پایی
وگر پرواز عشق تو در این عالم نمی‌گنجد به سوی قاف قربت پر که سیمرغی و عنقایی
❈۵❈
اگر خواهی که حق گویم به من ده ساغر مردی وگر خواهی که ره بینم درآ ای چشم و بینایی
در آتش بایدت بودن همه تن همچو خورشیدی اگر خواهی که عالم را ضیا و نور افزایی
❈۶❈
گدازان بایدت بودن چو قرص ماه اگر خواهی که از خورشید خورشیدان تو را باشد پذیرایی
اگر دلگیر شد خانه نه پاگیر است برجه رو وگر نازک دلی منشین بر گیجان سودایی
❈۷❈
گهی سودای فاسد بین زمانی فاسد سودا گهی گم شو از این هر دو اگر همخرقه مایی
به ترک ترک اولیتر سیه رویان هندو را که ترکان راست جانبازی و هندو راست لالایی
❈۸❈
منم باری بحمدالله غلام ترک همچون مه که مه رویان گردونی از او دارند زیبایی
دهان عشق می‌خندد که نامش ترک گفتم من خود این او می‌دمد در ما که ما ناییم و او نایی
❈۹❈
چه نالد نای بیچاره جز آنک دردمد نایی ببین نی‌های اشکسته به گورستان چو می‌آیی
بمانده از دم نایی نه جان مانده نه گویایی زبان حالشان گوید که رفت از ما من و مایی
❈۱۰❈
هلا بس کن هلا بس کن منه هیزم بر این آتش که می‌ترسم که این آتش بگیرد راه بالایی

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۴۹۹

تصاویر

کامنت ها

حسین
2018-09-15T07:28:47
چند بیت آخر را همایون شجریان در اپرای عروسکی بسیار با شکوه خوانده است.
شیرین
2021-10-02T14:33:07.3915346
به پیش خلق نامش عشق و پیش من بلای جان           بلا و محنتی شیرین که جز با وی نیاسایی نشان از این دارد که مولانا شناخت والاتری از این عشق دارد و به خوبی با این عشق و سختی های آن آشنا است. دهان عشق می‌خندد که نامش ترک گفتم من         خود این او می‌دمد در ما که ما ناییم و او نایی مشابه این بیت در مثنوی است: ما چو ناییم و نوا در ما ز تست      ما چو کوهیم و صدا در ما ز تست  که ما هرچه داریم از خداست و خداوند بر همه امور بندگان آگاه و توانا است. این شعر بسیار زیبا را شهریار رومی به زیبایی خوانده است.
یزدانپناه عسکری
2023-05-06T22:50:25.1944679
چه نالد نای بیچاره جز آنک در دمد نایی ‏- ببین نی‌های اشکسته به گورستان چو می‏آیی‏ بمانده از دم نایی نه جان مانده نه گویایی‏ - زبان حالشان گوید که رفت از ما من‏ و مایی *** [یزدانپناه عسکری]* نمانده جبر مختاری  به گورستان چو می‌آیی ‏- به وقف نفخ صور آنک  در دمد نایی بمانده از دم نایی چو بودیم در من و مایی ‏- زبان حالشان گوید نه جان مانده نه گویایی