مولانا:گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی ای دولت و اقبالم آخر نه توام هستی
❈۱❈
گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی
ای دولت و اقبالم آخر نه توام هستی
رستن ز جهان شک هرگز نبود اندک
خاک کف پای شه کی باشد سردستی
❈۲❈
ای طوطی جان پر زن بر خرمن شکر زن
بر عمر موفر زن کز بند قفس رستی
ای جان سوی جانان رو در حلقه مردان رو
در روضه و بستان رو کز هستی خود جستی
❈۳❈
در حیرت تو ماندم از گریه و از خنده
با رفعت تو رستم از رفعت و از پستی
ای دل بزن انگشتک بی‌زحمت لی و لک
در دولت پیوسته رفتی و بپیوستی
❈۴❈
آن باده فروش تو بس گفت به گوش تو
جان‌ها بپرستندت گر جسم بنپرستی
ای خواجه شنگولی ای فتنه صد لولی
بشتاب چه می مولی آخر دل ما خستی
❈۵❈
گر خیر و شرت باشد ور کر و فرت باشد
ور صد هنرت باشد آخر نه در آن شستی
چالاک کسی یارا با آن دل چون خارا
تا ره نزدی ما را از پای بننشستی
❈۶❈
درجست در این گفتن بنمودن و بنهفتن
یک پرده برافکندی صد پرده نو بستی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۵۶۴
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها