مولانا:هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها کاخر چو دردی بر زمین تا چند می‌باشی برآ

تا روز تو روشن شود تا درد تو گردد دوا...(به جای: تا درد تو روشن شود)

با درود بر شما نهال گرامی بنظر میرسد همانگونه که تاریخ ما مرقوم نموده اند صحیح باشدگل را مجنبان هر دمی ، تا آب تو صافی شودتا درد تو روشن شود ، تا درد تو گردد دواو میفرماید گل و لای وابستگی های این جهانی را با چسبیدن به آنها و پیروی از نفس خود مجنبان تا گل ته نشین شده و آب جریان زندگی ات در تو جاری شود .تا درد ته نشین شده شراب تو از تیرگی به در آمده و روشن شود و به سطح و بالای سبو رفته و قابل نوشیدن شود (توسط شاه) و فقط در این صورت است که درد تو دوا خواهد شد و از رنج رها خواهی شد .(درد یا ته نشین شراب را تمی نوشند)موفق باشید

درود.بیت گل را مجنبان اشاره به انرژی جنسی داره.دست اندر در کاران میدانند که نور ی که از پیشانی سالک بیرون میاید خیلی بستگی به سکس کم ومتعادل دارد.کل شعر اشاره به چشم سوم ودیدن ماورا دارد.

ای جان پاک خوش گهر! تا چند باشی در سفر؟..

خوب بود

این غزل در کانال تلگرامی شور مولانا  ( پیوند به وبگاه بیرونی )توسط دکتر سید محمد رضا مصطفائی شرح داده شده است.