مولانا:برون کن سر که جان سرخوشانی فروکن سر ز بام بی‌نشانی
❈۱❈
برون کن سر که جان سرخوشانی
فروکن سر ز بام بی‌نشانی
به هر دم رخت مشتاقان خود را
بدان سو کش که بس خوش می‌کشانی
❈۲❈
که عاشق همچو سیل و تو چو بحری
که عاشق چون قراضه‌ست و تو کانی
سقط‌های چو شکر باز می‌گوی
که تو از لعل‌ها در می‌فشانی
❈۳❈
زهی آرامگاه جمله جان‌ها
عجب افتاد حسن و مهربانی
ز خوبی روی مه را خیره کردی
به رحمت خود چنانتر از چنانی
❈۴❈
به هر تیری هزار آهو بگیری
زهی شیری که بس سخته کمانی
به هر بحری که تازی همچو موسی
شکافد بحر تا در وی برانی
❈۵❈
همه جان در شکر دارند از وصل
که هر یک گفت ما را نیست ثانی
به کوه طور تو بسیار موسی
ز غیرت گفته نی نی لن ترانی
❈۶❈
ز شمس الدین بپرس اسرار لن را
که تبریز است دریای معانی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۷۰۴
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها