مولانا:ای وصل تو آب زندگانی تدبیر خلاص ما تو دانی
❈۱❈
ای وصل تو آب زندگانی
تدبیر خلاص ما تو دانی
از دیده برون مشو که نوری
وز سینه جدا مشو که جانی
❈۲❈
آن دم که نهان شوی ز چشمم
می‌نالد جان من نهانی
من خود چه کسم که وصل جویم
از لطف توام همی‌کشانی
❈۳❈
ای دل تو مرو سوی خرابات
هر چند قلندر جهانی
کان جا همه پاکباز باشند
ترسم که تو کم زنی بمانی
❈۴❈
ور ز آنک روی مرو تو با خویش
درپوش نشان بی‌نشانی
مانند سپر مپوش سینه
گر عاشق تیر آن کمانی
❈۵❈
پرسید یکی که عاشقی چیست
گفتم که مپرس از این معانی
آنگه که چو من شوی ببینی
آنگه که بخواندت به خوانی
❈۶❈
مردانه درآ چو شیرمردی
دل را چو زنان چه می‌طپانی
ای از رخ گلرخان غیبت
گشته رخ سرخ زعفرانی
❈۷❈
ای از هوس بهار حسنت
در هر نفسم دم خزانی
ای آنک تو باغ و بوستان را
از جور خزان همی‌رهانی
❈۸❈
ای داده تو گوشت پاره‌ای را
در گفت و شنود ترجمانی
ای داده زبان انبیا را
با سر قدیم همزبانی
❈۹❈
ای داده روان اولیا را
در مرگ حیات جاودانی
ای داده تو عقل بدگمان را
بر بام دماغ پاسبانی
❈۱۰❈
ای آنک تو هر شبی ز خلقان
این پنج چراغ می‌ستانی
ای داده تو چشم گلرخان را
مخموری و سحر و دلستانی
❈۱۱❈
ای داده دو قطره خون دل را
اندیشه و فکر و خرده دانی
ای داده تو عشق را به قدرت
مردی و نری و پهلوانی
❈۱۲❈
این بود نصیحت سنایی
جان باز چو طالب عیانی
شمس تبریز نور محضی
زیرا که چراغ آسمانی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۷۳۳
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها