مولانا:مست می عشق را حیا نی وین باده عشق را بها نی
❈۱❈
مست می عشق را حیا نی
وین باده عشق را بها نی
آن عشق چو بزم و باده جان را
می نوشد و ممکن صلا نی
❈۲❈
با عقل بگفت ماجراها
جان گفت که وقت ماجرا نی
از روح بجستم آن صفا گفت
آن هست صفا ولی ز ما نی
❈۳❈
گفتم که مکن نهان از این مس
ای کفو تو زر و کیمیا نی
کاین برق حدیث تو از آن است
جز جان افزا و دلربا نی
❈۴❈
گفتا غلطی که آن نیم من
ما بوالحسنیم و بوالعلا نی
گفتم که به حق نرگسانت
دفعم بمده به شیوه‌ها نی
❈۵❈
کاین غمزه مست خونی تو
کشته‌ست هزار و خونبها نی
بالله که تویی که بی‌تویی تو
ای کبر تو غیر کبریا نی
❈۶❈
گر ز آنک تویی و گر نه‌ای تو
از تو گذری دو دیده را نی
گر فرمایی که نیست هست است
کو زهره که گویمت چرا نی
❈۷❈
مغناطیسی و جان چو آهن
می‌آید مست و دست و پا نی
چون گرم شوم ز جام اول
غیر تسلیم در قضا نی
❈۸❈
چون شد به سرم میم سراسر
می را تسلیم یا رضا نی
از بهر نسیم زلف جعدت
یکتا زلفی که جز دو تا نی
❈۹❈
ای باد صبا به انتظارت
از بهر صبا و خود صبا نی
پس ما چه زنیم ای قلندر
اندر گره و گره گشا نی
❈۱۰❈
گر ز آنک نه هر دمی خداوند
کو جز سر و خاصه خدا نی
مخدومی شمس دین تبریز
چون خورشیدش در این سما نی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۷۵۸
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها