مولانا:ای در غم تو به سوز و یارب بگریسته آسمان همه شب
❈۱❈
ای در غم تو به سوز و یارب
بگریسته آسمان همه شب
گر چرخ بگرید و بخندد
آن جذبه خاک باشد اغلب
❈۲❈
از بس که بریخت اشک بر خاک
شد خاک ز اشک او مطیب
از گریه آسمان درآمد
صد باغ به خنده مذهب
❈۳❈
من بودم و چرخ دوش گریان
او را و مرا یکی‌ست مذهب
از گریه آسمان چه روید
گل‌ها و بنفشه مرطب
❈۴❈
وز گریه عاشقان چه روید
صد مهر درون آن شکرلب
آن چشم به گریه می‌فشارد
تا بفشارد نگار غبغب
❈۵❈
این گریه ابر و خنده خاک
از بهر من و تو شد مرکب
وین گریه ما و خنده ما
از بهر نتیجه شد مرتب
❈۶❈
خاموش کن و نظاره می‌کن
اندر طلب جهان و مطلب
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۲۹۷
تصاویر
کامنت ها