مولانا:ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای آینه با جان من مونس دیرینه‌ای
❈۱❈
ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای
آینه با جان من مونس دیرینه‌ای
در دل آیینه من در دل من آینه
تن کی بود محدثی دی و پریرینه‌ای
❈۲❈
خواجه چرایی چنین کز تو رمد عشق دین
زانک همی‌بیندت احمد پارینه‌ای
مرغ گزینی یقین دانه شیرین بچین
کآمد از سوی چین مرغ تو را چینه‌ای
❈۳❈
شیر خدایی خدا شیر نرت نام داد
از چه سبب گشته‌ای همدم بوزینه‌ای
صورت تن را مبین زانک نه درخورد توست
پوشد سلطان گهی خرقه پشمینه‌ای
❈۴❈
هین دل خود را تمام در کف دلبر سپار
تا که نپوسد دلت در حسد و کینه‌ای
سینه پاکی که او گشت خوش و عشق خو
سینه سینا بود فرش چنین سینه‌ای
❈۵❈
تشنه آن شربتی خسته آن ضربتی
تا تو در این غربتی نیست طمأنینه‌ای
هست خرد چون شکر هست صور همچو نی
هست معانی چو می حرف چو قنینه‌ای
❈۶❈
خوب چو نبود عروس خوش نشود زو نفوس
از حفه و از رفه ز اطلس و زرینه‌ای
چون نروی زین جهان خوی خرابات جان
در عوض می بگیر بی‌مزه ترخینه‌ای
❈۷❈
خانه تن را بساز باغچه و گلشنی
گوشه دل را بساز مسجد آدینه‌ای
هر نفسی شاهدی در نظر واحدی
آوردش بر طبق نادره لوزینه‌ای
❈۸❈
خامش با مرغ خاک قصه دریا مگو
بکر چه عرضه کنی بر شه عنینه‌ای
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۳۰۱۲
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها