مولانا:ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری سوخته باد آینه تا تو در او ننگری
❈۱❈
ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری
سوخته باد آینه تا تو در او ننگری
جان من از بحر عشق آب چو آتش بخورد
در قدح جان من آب کند آذری
❈۲❈
خار شد این جان و دل در حسد آینه
کو چو گلستان شده‌ست از نظر عبهری
گم شده‌ام من ز خویش گر تو بیابی مرا
زود سلامش رسان گو که خوشی خوشتری
❈۳❈
گر تو بیابی مرا از من من را بگو
که من آواره‌ای گشته نهان چون پری
مست نیم ای حریف عقل نرفت از سرم
غمزه جادوش کرد جان مرا ساحری
❈۴❈
گر تو به عقلی بیا یک نظری کن در او
تا تو بدانی که نیست کار بتم سرسری
بر لب دریای عشق دیدم من ماهیی
کرد یکی شیوه‌ای شیوه او برتری
❈۵❈
گر چه که ماهی نمود لیک خود او بحر بود
صورت گوساله‌ای بود دو صد سامری
ماهی ترک زبان کرد که گفته‌ست بحر
نطق زبان را که تو حلقه برون دری
❈۶❈
دم زدن ماهیان آب بود نی هوا
زانک هوا آتشیست نیست حریف تری
بنگر در ماهیی نان وی و رزق او
بحر بود پس تو در عشق از او کمتری
❈۷❈
دام فکندم که تا صید کنم ماهیی
صید سلیمان وقت جان من انگشتری
این چه بهانست خود زود بگو بحر کیست
از حسد کس مترس در طلب مهتری
❈۸❈
روشن و مطلق بگو تا نشود از دلت
مفخر تبریز ما شمس حق و دین بری
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۳۰۱۸
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها