مولانا:اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری شبست محرم عاشق گواه ناله و زاری

اگر مرا تو ندانی... بپرس از شب تاری شبست محرم عاشق، گواه... ناله و زاریچه جای شب؟؟ که هزاران نشانه دارد عاشق... کمینه... اشک و رخ زرد و لاغری و نزاریچو ابر... ساعت گریه، چو کوه... وقت تحمل چو آب... سجده کنان و چو خاک... راه به خواریولیک این همه محنت، به گرد باغ... چو خاری درون باغ... گلستان و یار و چشمه جاریچو بگذری تو ز دیوار باغ و در چمن آیی زبانِ شکر گزاری، سجودِ شکر بیاریکه شکر و حمد... خدا را!! که برد جور خزان را!!! شکفته گشت زمین و... بهار کرد بهاریهزار شاخ برهنه... قرین حله گل شد هزار خار مغیلان... رهیده گشت ز خاریحلاوت غم معشوق را... چه داند عاقل؟ چو جوله ست نداند، طریق جنگ و سواریبرادر و پدر و مادر تو... عشاقند که جمله یک شده‌اند و سرشته‌اند ز یارینمک شود... چو درافتد هزار تن... به نمکدان دوی نماند در تن، چه مرغزی چه بخاریمکش عنان سخن را، به کودنی ملولان تو تشنگان مُلک بین، به وقت حرف گزاری