مولانا:آواز داد اختر بس روشنست امشب گفتم ستارگان را مه با منست امشب

همه شب‌ها همانندند و راه به‌‌‌ گذشته کهن دارند و سخن از ماه میگویند، ماه را میتوان تماشا کرد اما خورشید را نه‌ و روز‌ها متفاوت و رنگارنگشب به‌‌‌ خیال راه دارد و خیال به‌‌‌ معنا و معنا به‌‌‌ سخن و سخن به‌‌‌ انسانهای معنوی در شب به‌‌‌ آسانی میتوان خانه یی کنار کاخ فردوسی داشت و کلبه‌ای در باغ مولانا و هر روز به احوال پرسی‌ حافظ رفت و با خیام به گشت و گذار و تفرج پرداخت ماه نشانه غیبت شمس است یعنی‌ خورشید در غیب خانه دارردو نزدیک‌ترین در آسمان است و آسمان پر ستاره که دفتر گذشته است و گذشته غیب است و غیب در عدم است ماه دروازه عدم است، جلال دین است که از شمس با ما می‌گویدبعضی‌ از شب‌ها اما بسیار ویژه هستند و قدر آنرا باید دانست در این شب‌ها نیروی غیب از راه ما به‌‌‌ بیرون سرایت میکند که میتواند کار‌های کارستان صورت دهد که روز و اهالی روز در برابر آن هیچند