مولانا:شبی که دررسد از عشق پیک بیداری بگیرد از سر عشاق خواب بیزاری

ضمن عرض ادب و احترام، لازم دانستم موردی را در این غزل زیبا ذکر نمایمدر بیت دوم : مصرع دوم از همان بیترها کند خرد و عقل ، سیر و رهواریبایستی صحیح باشد.

در پاسخ به خانم پریسا لازم دیدم عرض کنم که بیت دوم مصرع دوم مطابق نسخه ی فروزانفر همچنان است که در تاریخ ما است:" رها کن خرد و عقل سیر و رهواری"

بنظرمی آید که حق با خانم پریسا باشد وزن شعرو معنی نیز این را می گوید عشقی که جلال دین از آن سخن می گوید یک نوع بیداری است و از یک روزی سخن میگوید که نه شبی دارد و نه خوابی و نه خورشیدی از یک دگرگونی کامل سخن می رود و بار ها در غزل ها شب و ماه و زهره و طرب و بیخوابی تکرار شده استسراسر زندگی همان شبی است که پیک بیداری ممکن است بیایدو انسان دیگر مثل گذشته اش نیست و این همان عدم است که تفاوت آن با مرگ مثل طلوع است با غروب چنین کاری با عقل و خرد جور در نمی آید و در مدار علم و دانش نیستشبی که غم گذشته و بیم آینده در آن نباشد تنها با عشقی که جلال دین یافته است و همواره مژده آن را به ما می دهد فرا می رسد