مولانا:پدید گشت یکی آهوی در این وادی به چشم آتش افکند در همه نادی
❈۱❈
پدید گشت یکی آهوی در این وادی
به چشم آتش افکند در همه نادی
همه سوار و پیاده طلب درافتادند
بجهد و جد نه چون تو که سست افتادی
❈۲❈
چو یک دو حمله دویدند ناپدید شد او
که هیچ بوی نبردی کسی به استادی
لگام‌ها بکشیدند تا که واگردند
نمود باز بدیشان فزودشان شادی
❈۳❈
چو باز حمله بکردند باز تک برداشت
که باد در پی او گم کند همی‌بادی
بر این صفت چو ز حد رفت هر کسی ز هوس
ز هم شدند جدا و بکرد وحادی
❈۴❈
یکی به تک دم خرگوش برگرفت غلط
یکی پی بز کوهی و راه بغدادی
گروه گمشده با همدگر دو قسم شدند
یکی به طمع در آهو یکی به آزادی
❈۵❈
جماعتی که بدیشانست میل آن آهو
چو گم شدندی بنمودی آهو آبادی
از این جماعت قومی که خاصتر بودند
به چشم مست بیاموختشان هم اورادی
❈۶❈
چو خو و طبع ورا خوبتر بدانستند
ز طبع او نشدندی به هیچ رو عادی
جمال خویش چو بنمودشان ز رحمت خود
که اندک اندک گستاخ کردشان هادی
❈۷❈
به هر دو روز یکی شکل دیگر آوردی
به شکل‌های عجایب مثال شیادی
ازانک زهره بدرد دل ضعیفان را
چه تاب دارد خود جان آدمیزادی
❈۸❈
که آسمان و زمین بردرد اگر بیند
یکی صفت ز صفت‌های مبدی بادی
که باشد آنک بگفتم خیال شمس الدین
که او مراست خدیو و مجیر بیدادی
❈۹❈
ز عشق او نتوانم که توبه آرم من
وگر شود به نصیحت هزار عبادی
که اوست اصل بصیرت پناه عالم کشف
کز او بیابد بنیاد دید بنیادی
❈۱۰❈
ایا جمال تو را او جمال داد و نمک
ایا کمال تو از رشک او بیفزادی
حرام باشد یاد کسی به هر دو جهان
از آن گهی که تو اندر ضمیر و دل یادی
❈۱۱❈
اگر چه طینت تبریز بس شهان زادی
ولیک چون وی شاهی بگو که کی زادی
کفیل قافیه عمر سایه‌اش بادا
ففی الحقیقه منه الدلیل و الحادی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۳۱۰۳
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها