مولانا:طواف کعبه دل کن اگر دلی داری دلست کعبه معنی تو گل چه پنداری

سلام.به نظر من اگر ■لاشی است ■ نوشته بشه بهتره.از نظر صحیح خواندن شعر هم؛مطلوب است جدا نوشتن.فردا 9 دی الحجه هست.با خوندن شعر منقلب شدم.یاعلی.

زیبا بود نظری ندارم

لا شیئ است. یعنی ناچیز است

چقدر زیباست این شعر و درود به شاعران بزرگ این مرز و بوم.

واقعا جناب مولوی شاعری هستند که از دهانشان درّ باریده .نمیدانم نفسشان تا کجا صعود کرده اما این کلمات برای افراد زمینی نیست.

انسانی که صاحبدل است و از اهمیت دل و عظمت آن آگاه است و میداند که تنها کانال ارتباطی انسان با خداوند ,دل اوست چنین انسانی برای دل انسانها ارزش و اهمیت وافری قایل است و مانند کعبه , دل انسانها را طواف میکند, در حقیقت دل انسان کعبه معناست وجنس آن مانند بقیه اعضای بدن انسان از گل ساخته نشده, دل از جنس مجردات استحقیقت اینست که خداوند به شما دستور داده که کعبه را طواف کنید این کار ظاهری را برای این از تو خواسته که بدینوسیله دلت نرم شود و بتوانی دلیرا بدست آوریاگر هزار بار به طواف کعبه بروی , اگر دلی را بیازاری, آن هزار بار طواف نیز مقبول حق نمی افتدتو هرچه مال و ثروت داری را بده و دلها را بدست آور چون هردلی که بدست میاوری برای تو حکم چراغی در شب اول قبررا برایت خواهد داشت

اشعار حضرت مولانا همیشه خوب بوده و همیشه یاد آور چیز های خوب و متذکر امور بد است،با تمام احترام به شاعران سرزمینم ایران♥️

اشعار حضرت مولانا همیشه یاد آور چیز های خوب و متذکر امور بد است ،اشعار ایشان کمینه ملی استبا تمام احترام به شاعران سرزمین کهنم ایران♥️

برای یک دل موجود گشت هر دو جهان..

هماهنگی و پیوند و گره ای که بین اشعار مولانا هست ناگسستنی ست ...ریسمانی که هر بندش تایید میکند دیگری را ... ناگهان چشمم به این غزل افتاد و به یاد غزل دیگر افتادم ...  

بزرگمردی می‌گفت و همچنان در کتابی نوشته شده بود که در کودکی مولانا با همسالان و کودکان دیگر در حال بازی بود و لحظه ای بود که مولانا غیب شد ؛ افراد زیادی به دنبال وی گشتند لیک او را نیافتند و البته برخی میگویند سرودن این غزل : بالا روم بالا روم آنجا روم آنجا روم  ... نیز مرتبط با این موضوع هست و البته درستی یا نادرستی ش را نمیدانم و خود من هم چندان باور ندارم ولی از نظر من قطع به یقین شاعران بزرگ از همان انشایی که ما سعی میکنیم زیبایش کنیم چند بیتی می‌سرایند که به هزار انشای ما زیباتر و زیباتر است :-) هر کدام از شاعران عطار و خیام و فردوسی و مولانا و سعدی و حافظ و خیلی از بزرگان دیگر که آوردن نامشان از انگشتان دست فراتر می‌رود قطعا به نوعی یک عشق داشتند یکی عاشق وطنش بود یکی عاشق یارش یکی عاشق خدایش یکی هم عاشق کسی مجهول ...    :-) آیا ما نیز در عشق چون این بزرگان غرقه میگردیم ؟! ...