مولانا:تو جان مایی، ماه سمایی فارغ ز جمله اندیشهایی
❈۱❈
تو جان مایی، ماه سمایی
فارغ ز جمله اندیشهایی
جویی ز فکرت، داروی علت
فکرست اصل علت فزایی
❈۲❈
فکرت برون کن، حیرت فزون کن
نی مرد فکری مرد صفایی
فکرت درین ره شد ژاژ خایی
مجنون شو ای جان، عاقل چرایی؟!
❈۳❈
بد نام مجنون رست از کشاکش
باهوش کرمی، مست اژدهایی
کرم بریشم، اندیشه دارد
زیرا که جوید صنعت نمایی
❈۴❈
صنعت نماید، چیزی بزاید
از خود برآید زان خیره‌رایی
صنعت رها کن، صانع بست استت
شاهد همو بس، کم ده گوایی
❈۵❈
او نیستها را دادست هستی
او قلبها را بخشد روایی
داد او فلک را دوران دایم
نامد زیانش بی‌دست و پایی
❈۶❈
خامش! برآن باش که پر نگویی
هرچند با خود بر می‌نیایی
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۳۱۳۴
تصاویر
کامنت ها