مولانا:آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت بی دل و بیخودت کنم در دل و جان نشانمت

با پوزش از امین عزیز و آنچه به نظر من می رسد :بر خلاف آنچه که تصور می شود ، فاتحه را – که سوره ی بسیار مقدسی است - فقط برای مرده کان نمی خوانند ، فاتحه سوره ی گشایش و رهایش و آرامش است / در آن روزگار اگر بر سر بیماری، مجروحی ، خسته ای می رفتند ، سوره ی فاتحه یا« الحمد» را یرای شفای بیمار می خواندند و بر این باور بودند که دفع درد و رنج و خستگی می شود / از همین روست که حافظ هم می گوید :فاتحه ای چو آمدی، بر سر خسته ای بخوانو حالادر بیت مولانا: «فاتحه خوان » صفت فاعلی است (کسی که فاتحه می خواند )/ ای کسی که فاتحه خوان من هستی ، خودت فاتحه شو ، خودت آرامش بخش شو، گشایش شو ، رهایی دهنده درد شو، تا من تو را که مقدسی همواره به دلم بخوانمت

نیک بجوش و صبر کن زانک همی‌پرانمتپزانم صحیح است

با سلام، هرچند مولانا را نمی توان در عروض به بند کشید و در بیان برایش محدودیت ایجاد کرد و بسیار دیده شده که در واژگان متعدد تلفظ او مانند دو ستان ساده دل و آسمانیش به واژگان محاوره نزدیکتر می نماید ولی در اینجا به جای دو هجای کوتاه در رکن سوم یعنی مفتعلن مصراع دوم از یک هجای بلند استفاده کرده است یعنی رکن سوم مصراع اول مفعولن و رکن سوم مصراع دوم به صورت مفتعلن آمده است . این اختیار وزنی که ابدال نامیده می شود با اندکی دقت در خوانش بیت وزن را به هم نمی ریزد و آهنگ زیبایش همچنان گوشنواز است. یا حق

سلامخوانش صحیح بیت آخر چگونه است؟شعر در واژه ی چوگان نوعی اشکال وزنی را در ذهن تداعی می کند

با سلام.در بیت پنجم گل دوم باید به کل بدل گردد. گل چه بود که کل توئی.مطابق قرائت صوتی دکتر سروش در مجموعه رسول آفتاب.

درودیکی همان گُل چه بود که کُل تویی، ناطق ِامر ِقُل توییو دیگرنیک بجوش و صبر کن زانکه همی‌پزانمتسایت شما خیلی خیلی خیلی برای علاقه‌مندان ادبیات و محققین این وادی سودمند است.

باسلام و تبریک سال نو... به همه عزیزان و همدلان و گردانندگان و استفاده کنندگان و مدیران تاریخ ما...از جناب کیخای عزیز تقاضا دارم معنی "فاتحه شو تو یک سری" در بیت ششم را بیان نمایند.متشکرم

آذر جان من چیز شگفتی بیش از آنچه آشکارا گفته شده است نمی بینم . سراینده می گوید که با کسی که تابنده نور یا بخشنده فیض به اوست حالا اینجا گویا شمس یکدله شده است و جان و روان همامیخته ای دارند و شمس مانند گشایش دهنده و نیز خود ذکری که گشایش می دهد است برای مولانا . شما اگر بیش از این می بینید مرا هم بیاگاهانید که به آموختن سربلندی می یابم . آذردیماهی جان . سپاس از اینکه مرا فراموش نکرده اید که دیریست که تنها می خوانم و کمتر می نویسم .

دوستان فاتحه شو تو یک سِری یا سَری؟

جان و روان من تویی ، فاتحه خوان من توییفاتحه شو تو یکسری ، تا که به دل بخوانمتاشاره به وحدت وجودی دارد.و اینکه تبدیل از محدویت به بی نهایت ، بیتنها توسط ناطق امر قل که خود تنها امانت دار الهی هم ، هست صورت میگیرد.یکسری بینهایت شو تا به دل خود فرا بخوانمت.تا یک تای موی از منت در تو هست ، این تبدیل صورت نخواهد گرفت

تنها توسط .....اصلاح فرمایید

سلامفکر میکنم اینطور درست باشه:هیچ مگو و کف مکن سر مگشای دیگ رانیک بجوش و صبر کن زانک همی‌ پزانمتیعنی پزانمت جایگزین پرانمت باشهضمن اینکه چوگان باید chovagan چو- وَ -گان تلفظ بشهلطفاً راهنمایی بفرمایید

کیارستمی در مصاحبه‌یی شعر مولانا را این‌گونه می‌خواند«گوی منی و می‌دوی در پی صولجان مندر پی تو همی‌دوم گر چه که می‌دوانمت»در اکثر نسخه نوشته شده:«گوی منی و می‌دوی در چوگان حکم من»که از نظر وزنی اشکال دارد.در یک جا هم دیدم ضبط شده:« در خم صولجان من»کسی از منبع کیارستمی خبر دارد؟سپاس.

این غزل زیبا به تازگی در برنامه شماره 757 گنج حضور آقای پرویز شهبازی به زیبایی و بطور مبسوط شرح داده شده است .با آرزوی توفیق همه دوستان تاریخ مای و خودم برای درک و عمل به رهنمود های زندگی ساز مولانا

گل چه بود که «کل» تویی ناطق امر قل توییگر دگری نداندت چون تو منی بدانمت

سلام.به گمانم بیت فاتحه شو تو یک سره تا که .....درست تر هست تا یک سری.معنی هم احتمالاً به فنا در حق اشاره دارد که در آن مرحله خدا بنده را میخواند یا همان عنایت میکند در ذات او.اما بیت آخر مصراع اول وزن رعایت شده؟ یا من ثقیل بمانم میرسد.اساتید لطفاً راهنمایی بفرمایند.

با سلام و تحیتدر مورد بیت جان و روان من تویی فاتحه خوان من تویی... نکنه ای که به ذهن این حقیر می رسد تقدیم می گردد.با توجه به اینکه تمامی این شعر خطاب از زبان خداوند به بنده است، اگر این بیت را نیز از این دیدگاه تفسیر کنبم به این صورت می شود که ای بنده ای که برای طلب گشایش با خواندن فاتحه از من طلب گشایش می کنی، تو خود در حقیقت از ذات من هستی و میتوانی خود خدایی کنی و گشایشگر باشی (فاتحه شو). شبیه این مفهوم در دیگر ابیات وجود دارد که جایگاه خدایی انسان را در مقام فنا بیان می کند، مثلا در بیت ناطق امر قل تویی را می توان اینگونه معنا کرد که : آن کسی که به پیامبر خطاب کرد قل ... در حقیقت خود توی انسان فنا شده در ذات خدا هستی و تو امر کردی که بگو ...و این توجه دادن به جایگاه عالی انسان در تمام ابیات این شعر به چشم می خورد.

باسلام و عرض ادب و احترامهیچ مگو و کف مکن سر مگشای دیگ رانیک بجوش و صبر کن زانک همی‌پرانمتبه نظر بنده کلمه همی پزانمت بخاطر تشبیه این جهان بعنوان دیگ که همگی درون آن می پزیم و نباید اعتراض و مقاوت داشته باشیم بجای کلمه می پرانمت صحیح تر است

صید منی شکار من گر چه ز دام جسته‌ایجانب دام باز رو ور نروی برانمت..

دروددر پاسخ به خوانندگانی که بر وفق ظن خود یا دیگری گل دوم در بیت پنجم این غزل را «کل» می پندارند و خواستار اصلاح آن هستند:از سندیت تصحیح استاد فرزانه فروزانفر که بگذریم از معنای این غزل امیدبخش به روشنی پیداست که تمامی ابیات آن بجز بیت هشتم، از زبان آنکه «میان جان» مولانا « تلقین شعر» ش می کند، خطاب به آدمی- که از جنس اوست و امانتدار و ادامه او- سروده شده است. با اندکی تامل در معنای همین بیت نیز می توان دریافت که «کل» (که تنها برازنده توصیف حضرت حق است و نه انسان متکثر از آن کل) در تناقض است با « ناطق امر قل» که آدمی است، همانگونه که مثلن در سوره ناس امر قل را خطاب به پروردگارش بر زبان می راند (نطق می کند): « پناه می برم به پروردگار آدمیان».بدرود

باسلام بنظر من در مصرع نیک بجوش ... زانک همی پرانمت میتونه قشنگتر و درست تر باشه وقتی اب درون دیگ بجوشه وقتی میپره که به نهایت جوشش بیاد و تبخیر بشه و ازاد و رها بشه

در اصل چولگان بوده که معرب به لام بوده (فتحه ) مانند صولجان که به مرور زمان دستخوش دگرگونی شده و لام ازش افتاده 

درود  من سواد ادبیاتی ندارم اما یک چیزی که باید بگم اینه که در بین معانی کلمات همیشه منظور شاعر نهفته نیست. اشعار مولانا با ساده ترین کلمات بیان شدن.تنها کلیدی که منظورش را می‌رسونه اینکه قلب عاشقی داشته باشید.