مولانا:لا قی‌الفراش نارا کن هکذا حبیبی فی النار قد تواری کن هکذا حبیبی

با سلام .... ترجمه ای تقریبی برای این شعر :در آتش‌ام بسوزان ای آفت دل و جانکن محو ، عقل پرسان ، ای ساقی فقیرانچون شمع در فراقت ، آتش به سر گرفتمبنگر به اشک و آهم ، ای مقتدای ایماندر محفل شبانه ، چنگ و می و چَغانههان تا عبث نمانی ، هُشدار از حریفانای عاشقان برآیید ، وَز خواب برتر آییدزیر سپر چرائید ؟! بزم شه و تو پنهان ؟!مجنون‌تر از جنونم ، لیلاست در درونمغافل مشو ازامروز، فرداست از تو پنهان شمس الشموس عالم ، یک نقطه در دل توستعقلی از آن بسوزان ، عشقی از آن بر افشانموسی به راه طور است ، هنگامۀ ظهور استگر چون خلیل باشی ، آتش شود گلستانممنون

درود بر تبکم گرانقدر..