مولانا:حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت لیلی کن و مجنون کن ای صانع بی‌آلت

خارم ز تو گل گشته و اجزا همه کل گشته...

صد حاجتِ گوناگون در لیلی و در مجنونفریاد کُنان پیشت کای مُعطیِ بی حاجت: ...انگشتریِ حاجت، مُهری‌ست سلیمانیرهن‌ست به پیشِ تو، از دست مده صحبت***بُگذشت مهِ توبه، آمد به جهان ماهی [ایهام: ماه]کو بشکند و سوزد صد توبه به یک ساعت***ای گیجِ سری کان سر گیجیده نگردد اووی گولِ دلی کان دل یاوه نکند نیّت [گول = سرگردان و گم شده]***ای عشق تویی کلّی، هم تاجی و هم غُلّیهم دعوتِ پیغمبر، هم دَه دِلیِ امّت [تضاد: ده دلی = دلواپسی و پریشانی]***خارم ز تو گل گشته، و اجزا همه کُل گشتههم اوّلِ ما رحمت، هم آخرِ ما رحمت [رحمت = رحمِ تو]در خار ببین گل را، بیرون (را) همه‌‌کس بینددر جزء ببین کُل را، این باشد ( ُ) اهلیّتدر غوره ببین مِی را، در نیست ببین شی راای یوسفِ در چه بین شاهنشهی و مُلکت [ملکت = ملک‌ات]خاری که ندارد گل، در صدرِ چمن ناید [ناید = نیاید]خاکی ز کجا یابد بی روح سر و سِبلت [سبلت = سیبیل]کف می‌زن و زین می‌دان تو منشاء هر بانگی [زین = از اینجا، از این کف زدن]کین بانگِ دو کف، نبوَد بی فرقت و بی وصلت [یعنی بدون جدا شدن و به هم رسیدنِ دو دست به وجود نمیاد]

سلام سپاسگزارم انشاءالله عوض این انفاق را از هو بگیرید.