مولانا:می‌دان که زمانه نقش سوداست بیرون ز زمانه صورت ماست

می دان که زمانه نقش سوداستبیرون ز زمانه صورت ماستزیرا قفسی‌ است این زمانهبیرون همه کوه قاف و عنقاستجویی است جهان و ما برونیمبر جوی فتاده سایه ماستاینجا سر نکته‌ای‌ است مشکلاین جا نبود ولیکن این جاستجز در رخ جان مخند ای دلبی او همه خنده گریه افزاستآن دل نبود که باشد او تنگزان روی که دل فراخ پهناستدل غم نخورد غذاش غم نیستطوطی است دل و عجب شکرخاستمانند درخت سر قدم ساززیرا که ره تو زیر و بالاست شاخ ار چه نظر به بیخ داردکان قوت مغز او هم از پاستمولوی بلخی