مولانا:دل آمد و دی به گوش جان گفت ای نام تو این که می‌نتان گفت
❈۱❈
دل آمد و دی به گوش جان گفت
ای نام تو این که می‌نتان گفت
درنده آنک گفت پیدا
سوزنده آنک در نهان گفت
❈۲❈
چه عذر و بهانه دارد ای جان
آن کس که ز بی‌نشان نشان گفت
گل داند و بلبل معربد
رازی که میان گلستان گفت
❈۳❈
آن کس نه که از طریق تحصیل
آموخت ز بانگ بلبلان گفت
صیادی تیر غمزه‌ها را
آن ابروهای چون کمان گفت
❈۴❈
صد گونه زبان زمین برآورد
در پاسخ آن چه آسمان گفت
ای عاشق آسمان قرین شو
با او که حدیث نردبان گفت
❈۵❈
زان شاهد خانگی نشان کو
هر کس سخنی ز خاندان گفت
کو شعشعه‌های قرص خورشید
هر سایه نشین ز سایه بان گفت
❈۶❈
با این همه گوش و هوش مستست
زان چند سخن که این زبان گفت
چون یافت زبان دو سه قراضه
مشغول شد و به ترک کان گفت
❈۷❈
وز ننگ قراضه جان عاشق
ترک بازار و این دکان گفت
در گوشم گفت عشق بس کن
خاموش کنم چو او چنان گفت
فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۳۶۷
تصاویر
کامنت ها