مولانا:عاشقان را جست و جو از خویش نیست در جهان جوینده جز او بیش نیست

تقدیم به محمدرضا؛ای آنکه طلب کار خدایی به خود آاز خود بطلب کز تو خدا نیست جدااول به خود آ چون به خود آیی به خدااقرار بیاری به خدایی خدارباعی شماره 1 شاه نعمت‌اله ولی

خدا به دنبال ما هست لازم نیست ما خودشناسی داشته باشیم.

درود مهسای عزیزبیانی زیبا از یگانگی است..

سلام شعر بسیار زیباییهاگه تو بیت 6 به جای «هرکی» در مصراع دوم «هر که» باشه به نظرم وزن شعر درست تر میشه گفتم شاید اشتباه تایپی بوده اطلاع بدم

میشه لطفا کسی این شعر رو معنی کنه ؟

عزیزانم، حیفم آمد که این دریافتهٔ شیرین ولی حزین را با شما نگویم، اول اینک درین عبارت ها توجه کنیم به کاربرد واژه ها و اینکه چقدر دستگیر هستند، یعنی میزان خود کفایی انسان را تا کجا ها بیان میکند:مولانا در یأس از دست دادن دوبارهٔ شمس نغمهٔ سوک و تسلی و حماسهٔ خودیاری اضطراری را سر میدهد وبه خود نهیب میزند: دست بگشا!دامن خود را بگیر !مرحم این ریش جز این ریش نیست!بیگمان که شادابی های انسان برای دیگران است و حزنش تنها برای خودش! و آنهم برای اینکه هر غمی و هر حزنی برای انسان مثل یک پادزهر عمل میکند و ذهن و تن اش را پالایش می‌دهد.

در جواب علی که نوشته هرکه را جایگزین هرکی کنیم در قدیم هرکی تلفظ همان هرکه است

مصراع دوم بیت اول لطفا اگر کسی تفسیر دقیقی داره بیان کنه.