گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست نابوده به که بودن او غیر عار نیست

❈۱❈
آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست نابوده به که بودن او غیر عار نیست
در عشق باش که مست عشقست هر چه هست بی کار و بار عشق بر دوست بار نیست
❈۲❈
گویند عشق چیست بگو ترک اختیار هر کو ز اختیار نرست اختیار نیست
عاشق شهنشهیست دو عالم بر او نثار هیچ التفات شاه به سوی نثار نیست
❈۳❈
عشقست و عاشقست که باقیست تا ابد دل بر جز این منه که به جز مستعار نیست
تا کی کنار گیری معشوق مرده را جان را کنار گیر که او را کنار نیست
❈۴❈
آن کز بهار زاد بمیرد گه خزان گلزار عشق را مدد از نوبهار نیست
آن گل که از بهار بود خار یار اوست وان می که از عصیر بود بی‌خمار نیست
❈۵❈
نظاره گو مباش در این راه و منتظر والله که هیچ مرگ بتر ز انتظار نیست
بر نقد قلب زن تو اگر قلب نیستی این نکته گوش کن اگرت گوشوار نیست
❈۶❈
بر اسب تن ملرز سبکتر پیاده شو پرش دهد خدای که بر تن سوار نیست
اندیشه را رها کن و دل ساده شو تمام چون روی آینه که به نقش و نگار نیست
❈۷❈
چون ساده شد ز نقش همه نقش‌ها در اوست آن ساده رو ز روی کسی شرمسار نیست
از عیب ساده خواهی خود را در او نگر کو را ز راست گویی شرم و حذار نیست
❈۸❈
چون روی آهنین ز صفا این هنر بیافت تا روی دل چه یابد کو را غبار نیست
گویم چه یابد او نه نگویم خمش به است تا دلستان نگوید کو رازدار نیست

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۴۵۵

تصاویر

کامنت ها

ناشناس
2015-04-30T01:21:01
کلمه نظاره گو در بیت نهم اشتباه است باید کلمه نظاره گر جایگزین شود
کامران کمیلی پور
2012-07-25T18:03:17
با سلام.مصرع اول بیت دوم باید به این صورت اصلاح شود:در عشق باش مست. که عشقست هر چه هست.
نگار
2019-04-21T10:37:13
ممنون از نکته جالبی که فرمودید آقا/خانم وفایی.
وفایی
2017-02-05T15:41:19
آقای ناشناس که گفته اند نظاره گر درست است، اشتباه می کنند. ایشان معنی بیت را درک نکرده اند. مولانا می گوید نظاره گو مباش در این راه و منتظر. یعنی: به نظاره و منتظر بگو که در این راه نباشید . در ضمن در تمام نسخ مختلف دیوان شمس همان نظاره گو نوشته شده.
وفایی
2017-02-07T14:43:39
فرهنگ معین جلد چهارم: 1- نظاره با فتح نون و تشدید ظا، صفت است یعنی تماشاگر.2- نظاره با کسره نون و بدون تشدید، اسم مصدر است یعنی تماشا. در بیت نهم وزن شعر ایجاب می کندکه اولی باشد ( تماشاگر) پس هرگز نمی تواند پسوند" گر " بگیرد چون در آن صورت معنی اش می شود " تماشا گرگر" شاید معنی درست تر مصراع باشد: بگو در این راه نظاره( تماشاچی) و منتظر نباشید یا همانطور که قبلا نوشتم : به نظاره و منتظر بگو که در این راه نباشید .
مهدی ا
2021-11-16T17:08:41.3997725
اقتدا ِی ما به شا ِه اولیا ست                           آنکه نورش مشتق از نو ِر خداست ای که داری دیده روشن ، ببین                        جسم وجانش ، جسم و جان مصطفاست رهنـمای اولیـن و آخرین                                  آنکه دایٔم با خدای کبریاست هرکه بی ِمهرش بود ، در راه دین                     بی تکلف ، از گـروِه اشقیاست از ضیای آفتاب روی او                                    آفتاب و ماه را ، نور و ضیاست تا ببوسد پای آن حضرت ، ز شوق                    هفت چرخ نیلگون ، پیشش دو تاسش از صفاتش ، اولیا حیران شده                         ذات پاکش ، فیض بخش انبیاست از نواِی مدحتش ، عشاق را                            بی مخالف راست ، صدگونه نواست قل تعالوا ، از حقش آمدخطاب                      وز رسولالله ، علی بابـهاست اوست سلطان حقیقت ، زین سبب                 بر درقدرش ، همه شاهان گداست در شریعت ، عالمان را او دلیل                       در طریقت ، عارفان را پیشواست محرِم اسرار حی ذوالجلال                             نام پاکش ، مرتضی و ایلیاست بعد از او باشد حسن ، میر و امام                  آنکه در بحر علم هل اتی است بعد از او ، دیگر امام مؤمنان                        افضل واکمل ، شهید کربلاست من متیع عابِدینم ، از یقین                          باقرم در ره، امام و مقتداست مقتدای مؤمنان متقی                                جعفر صادق ، امام باوفاست موسی کاظم ، شه عالی نسب                     آن که فرزندش علی موسی الرضاست چشم جانم ، روشن از مهر تقیست              آنکه مهرش ، درد دلها را دواست مر نقی را دان ، امام پاک دین                     والی حق ، رهنمای اولیاست روز و شب دارم ، هواِی عسکری                 در دلم مهر ولی با ولاست آن محمد مهدی صاحب زمان                  حبذا جانی ، که با وی آشناست التجا دارد بدیشان ، شمس دین                آنکه مولی را ، به معنی رهنماست   توضیح : دربیت آخر مولی – مولا خوانده میشود و منظو خود مولاناست.   برای دوستانی که چون حقیر خواندن فارسی بدون اعراب مشکل میباشد لطفاً به پیوندهای دیوان شمس تبریزی جلد اول  و دیوان شمش تبریزی جلد دوم  مراجعه فرمائید کلیات دیوان در دو جلد با اعراب و درج مآخذ موجود است. این غزل در جلد اول شماه ۴۵۶ میباشد.
نادر..
2023-05-17T18:43:25.1479185
بر نقدِ قلب زن! تو اگر قلب نیستی..