گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

مولانا:برات عاشق نو کن رسید روز برات زکات لعل ادا کن رسید وقت زکات

❈۱❈
برات عاشق نو کن رسید روز برات زکات لعل ادا کن رسید وقت زکات
برات و قدر خیالت دو عید چیست وصال چو این و آن نبود هست نوبت حسرات
❈۲❈
به باغ‌های حقایق برات دوست رسید ز تخته بند زمستان شکوفه یافت نجات
چو طوطیان خبر قند دوست آوردند ز دشت و کوه برویید صد هزار نبات
❈۳❈
دو شادیست عروسان باغ را امروز وفات در بگشاد و خریف یافت وفات
بیا که نور سماوات خاک را آراست شکوفه نور حقست و درخت چون مشکات
❈۴❈
جهان پر از خضر سبزپوش دانی چیست که جوش کرد ز خاک و درخت آب حیات
ز لامکان برسیدست حور سوی ملک ز بی‌جهت برسیدست خلد سوی جهات
❈۵❈
طیور نعره ارنی همی‌زنند چرا که طور یافت ربیع و کلیم جان میقات
به باغ آی و قیامت ببین و حشر عیان که رعد نفخه صور آمد و نشور موات
❈۶❈
اذان فاخته دیدیم و قامت اشجار خموش کن که سخن شرط نیست وقت صلات

فایل صوتی دیوان شمس غزل شمارهٔ ۴۸۲

تصاویر

کامنت ها

هنگامه حیدری
2015-02-10T16:08:04
در بیت ششم می فرماید: بیا که نور سماوات خاک را آراستشکوفه نور حقست و درخت چون مشکاتمستفاد از آیه 35 سوره نوراللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونِةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَی نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿35﴾ خدا نور آسمانها و زمین است مثل نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی و آن چراغ در شیشه‏ای است آن شیشه گویی اختری درخشان است که از درخت‏ خجسته زیتونی که نه شرقی است و نه غربی افروخته می‏شود نزدیک است که روغنش هر چند بدان آتشی نرسیده باشد روشنی بخشد روشنی بر روی روشنی است‏ خدا هر که را بخواهد با نور خویش هدایت می‏کند و این مثلها را خدا برای مردم می‏زند و خدا به هر چیزی داناست (35)