مولانا:ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا بر من خسته کرده‌ای روی گران چرا چرا

در دل من ز مهر تو" یا "در دل من ز بهر تو" همایون نوشته مهر ولی در متن در شعر نوشته شده بهر. البته من فکر میکنم"ز مهر تو" درست باشه

جان بی‌ صورت است و تنها چیزی که صورت ندارد جان است هر چیز دیگری نا گزیر از داشتن صورت است و هر محتوی‌ای نیازمند فرم و صورت استجان از طریق دل به صورت وصل می‌‌شود و کار دل یا وفا است و یا دو دلی و گمان و تردید در حقیقت می‌‌توان گفت جان هم صورت است و هم محتوی ولی هر دو از جنس جان ا‌ند یعنی‌ دو جان با هم کار می‌‌کنند مانند دو خورشید که به دور هم می‌‌چرخند و هر کدام نور مستقل خوش را دارندصحبت از دو جان است که نیروی گرانش عشق پدید می‌‌آورند و جان جان پدید می‌‌آید که جلال دین آنرا جان و جهان می‌‌نامد جانی که همه چیز است و در عین حال جهان استای به گرفته از وفا گوشه، کران چرا چراحل یکی‌ از این جان‌ها از وفا فاصله گرفته است و کنار کشیده است و نا پدید شده است و شکایت دیگری را موجب گردیده استکه کارگاه او را تعطیل کرده است و دل او را با زخم دوری جریحه دار می‌‌کند و می‌‌گوید که:ای جان، مهر تو پنهان شده است و نشانی از مهر تو پیدا نیست ولی در دل من نقش و نشان فراوانی هنوز از مهر تو بر جای است، چرا این گونه است در دل من ز مهر تو نقش و نشان چرا چرااین ویژگی‌ خاص عرفان و فرهنگ جلالی است که ارتباط انسان را با انسان به اوج می‌‌رساند که، کند هم جنس با هم جنس پرواز جلال دین این راه را تا به اخر پیموده است با همراهی شمس که اگر او نمی بود چنین فرهنگی‌ هم نمی بودبرای همین است که جان جان در او حضور دارد و جواب او را می‌‌دهد و اینگونه است که غزل، پیدا می‌‌شود که زبان عشق است یعنی‌ گفتگوی دو دوست از زبان یکی‌، زیرا این جان دیگر جان منفرد و ضعیف نیست بلکه کیفیت نوی یافته است که مانند گوهر نو از همه پیشی‌ گرفته است جان جان صورت ندارد و دیدنی نیست و حضور ظاهری شمس دیگر ضرورتی ندارد و جای هیچ دو دلی نیست حتی تو هم نیازی به صورت نداری زیرا جان تو جان منفردی نیست که نیازمند صورتک برای دیده شدن در اجتماع باشد و کسانی‌ تو را بنام و نشان خاصی‌ ببینند و شناسایی کنند آن هم از ظن و گمان خویشاین فرهنگ نیازمند تکرار نیست همین که یک بار روی داده است می‌‌تواند جاری گردد و شامل حال همه شود و در جان ما هم جریان یابد و اینگونه جلال دین جاودانه می‌‌شود و انسان جاودانه می‌‌شود و جهان می‌‌گردد

این غزل را چه کسی در آواز ایرانی خوانده است - شما میتوانید غزل شماره 50مولانا را با اجرای آقای علیرضا قربانی و آلیم قاسم اف که در دستگاه نوا و درفستیوال قونیه اجرا شده است از سایت آپارات بصورت تصویری ملاحظه فرمایید. نشانی در زیر آمده است. پیوند به وبگاه بیرونی  

سلام یک مثل من می, زنم قلب انسان در شبانه روز صد, هزار بار می زند درهر دقیقه 5 لیتر خون پمب, می کند ولی, یک متخصص قلب, فقط, می تواند, بگوید, در, باره قلب, خیلی نمی, داند, عظمت علمی مسئله مورد, نظر است ولی, ما مردم عادی, هم چیزی  در باره قلب نمی دانیم ولی همه حکیم هستیم چون به منظمی, قلب, ما کار  می, کند, کی, این کار, را می کند یک هوشیاری, که کل عالم هستس را می,, چرخاند, پس, اصل ما ان هوشیاری یا جان یا زندگی, است. یا خداوند پس, ما ب القوه امتداد, خداوند هستیم به فعل در آوردنش باید, روی خودمان کار کنیم وبه صفات خداوند, مزیین بشویم آنموقع دلمان باز بازتر می شود, ومرکز, عدم پیدا می کنیم شاید, یک لحظه به خداوند زنده شویم

وجز عرفان انسان راهی نداره تمام مکافات زندگی, مادی حذف خداوتد, از زندگی, است وانسان ذهنی به سمت نابودی خودش, وتمام زمین پیش میره مولوی یک فیلسوف حکیم وعارف بود, وتقلید از, او عین وارستگی وسعادت است

Why O’ Why, are you abandoning fidelity? Frowning upon a weary like I, Why O’ Why?   Upon my heart, your abode, the caldron of your fidelity At each breath, piercing spears Why O’ Why?   This new fortune, has surpassed Jupiter in fortune O’ soul and the world, seizing my soul and my world Why O’ Why?   You are the fountain of Youth and Eden, better than Life’s Nectar By the fire of your separation, I am parched Why O’ Why?   Your Love’s latent within the soul, Your seal is traceless Yet, many marks and images of you, are in my heart Why O’ Why?   She said, “I am the Soul of the Soul. Desire not, to see the Soul.” But since your face is showing the image of the Soul, Why O’ Why?   Since, you are the Eternal Light, abashment of the stars Such doubt in my heart, due to the clouds of suspicion Why O’ Why?

گوشِ کران یا گوشه کران. گوشه کران منظور چیست؟    بس دودلی  میان دل  زابر گمان . راهم توضیح دهید. لطفا. سپاس.

شاید با به کار بردن علایم سجاوندی، بتوانید این مصراع را بهتر بخوانید. ای بگرفته از وفا گوشه، کران چرا چرا

۱- ای بگرفته از وفا ، گوشه کران ، چرا چرا ؟  ۲- ای بگرفته، ازوفاگوشه ، کران ، چراچرا؟ ۳- ای بگرفته از وفا ، گوش کران ، چرا چرا؟  علائم سجاوندی را هر جا قرار بدهیم باز معنایی پیدا نمیکنیم. عجیبه‌!!!! 

ترجمه‌ی ترکی از عبدالباقی گلپینارلی A vefaya kulak asmayan, neden böyle yapıyorsun, nedenBu yorguna yüzünü asmışsın; neden, neden Her solukta, senin yerin yurdun olan, senin vefa tezgâhınKesilen gönlümü mızrakla yaralıyorsun; neden, neden İncin, kuyumcuda müşteriden ödülü aldıCanı da götürüp gidiyorsun, cihanı da; canı da, cihanı da; fakat neden, neden Hızır’ın kaynağısın, Kevser’sin, abıhayattan da güzelsinSenin ayrılık ateşinle ağzı, dudağı, dili damağı kupkuru olan benim ancak; neden neden Senin kahrın can gibi gizlidir, mührünün izi yokturFakat gönlümde senin için bu izler neden, neden Dedi ki: Cana can benim, canı görmeyi ummaFakat yüzün canın şeklini gösteriyor; neden, neden A başlı başına ışık olan, yıldızlar bile seni görüp utanıyorlar kendilerindenPeki, böyleyken gene de şüphe bulutuyla örtülüp gönülde ikiyüzlülüğün peydahlanması neden, neden

گوشه گرفتن یعنی گوشه‌گیر شدن کران گرفتن یعنی فاصله گرفتن هر دو به یک معنی هستند بازنویسی مصرع: ای کسی که از وفا هم گوشه گرفته‌ای و هم کران گرفته‌ای، چرا چنین می‌کنی؟ معنی مصرع: ای کسی که بی‌وفایی پیشه کرده‌ای، چرا با من چنین می‌کنی؟