مولانا:رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند

سلاماین شعر غزل نیستبلکه به این صورت باید نوشته بشه: رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنندمستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کننددر عشق گشتم فاشتر وز همگنان قلاشتروز دلبران خوش باشتر مستان سلامت می‌کنندغوغای روحانی نگر سیلاب طوفانی نگرخورشید ربانی نگر مستان سلامت می‌کنندافسون مرا گوید کسی توبه ز من جوید کسیبی پا چو من پوید کسی مستان سلامت می‌کنندای آرزوی آرزو آن پرده را بردار زومن کس نمی‌دانم جز او مستان سلامت می‌کنندای ابر خوش باران بیا وی مستی یاران بیاوی شاه طراران بیا مستان سلامت می‌کنندحیران کن و بی‌رنج کن ویران کن و پرگنج کننقد ابد را سنج کن مستان سلامت می‌کنندشهری ز تو زیر و زبر هم بی‌خبر هم باخبروی از تو دل صاحب نظر مستان سلامت می‌کنندآن میر مه رو را بگو وان چشم جادو را بگووان شاه خوش خو را بگو مستان سلامت می‌کنندآن میر غوغا را بگو وان شور و سودا را بگووان سرو خضرا را بگو مستان سلامت می‌کنندآن جا که یک باخویش نیست یک مست آن جا بیش نیستآن جا طریق و کیش نیست مستان سلامت می‌کنندآن جان بی‌چون را بگو وان دام مجنون را بگووان در مکنون را بگو مستان سلامت می‌کنندآن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگووان یار و همدم را بگو مستان سلامت می‌کنندآن بحر مینا را بگو وان چشم بینا را بگووان طور سینا را بگو مستان سلامت می‌کنندآن توبه سوزم را بگو وان خرقه دوزم را بگووان نور روزم را بگو مستان سلامت می‌کنندآن عید قربان را بگو وان شمع قرآن را بگووان فخر رضوان را بگو مستان سلامت می‌کنندای شه حسام الدین ما ای فخر جمله اولیاای از تو جان‌ها آشنا مستان سلامت می‌کنند 

پیش از هرچیز در هنگام خواندن اشعار مولانا و خصوصا دیوان شمس باید توجه داشت که فوران آتشفشان مولوی در دیوان شمس در یک قالب متفاوت از مثنوی رخ میدهد. مولانا در این اشعار طوفانی درهای تو در تو کمتر میگشاید و معمولا بر محور یک "حال" میچرخد و درّ و جواهر میریزد... تا هرکجا که بخواهد... واویلاییست تسلط او بر مفاهیم و اشارات و زبان... چطور این مرد تاب آورد الله اعلم...

سپاس از شما!

در پاسخ به باران عزیز عرض می کنم بر اساس آنچه در لغت نامه ها آمده است آرزو در معانی ذیل به کار می رود:خواهش، کام، مراد، چشمداشت، امید، توقع، انتظار، شوق، اشتیاق، شهوت، هوی، معشوق، محبوب، دلبر، مطلوب، دلخواه، آز، حرص، استبداد رای، خودرایی، خود سری، خواستگاری( زن ) خطبه.به نظر من در مصرع «ای آرزوی آرزو آن پرده را بردار زو» آرزوی آرزو به معنی دلبر دلبران است

آرزوی آرزو یعنی چی؟

ای آرزوی آرزو یه عبارت فوق العاده ست...یه معنی قشنگش اینه که آرزو رو به معنای معشوق بگیریم، آرزوی آرزو میشه معشوقِ معشوق! که احتمالا منظورش خداست... که بعدش میگه آن پرده را برار از اویعنی خطاب به خدا که معشوق معشوق مولاناست میگه آن پرده را از معشوق من بردار!!

آرزوی آرزو. در این ترکیب به آرزو تشخص داده. که مثلا اگر صفت «آرزو» یک شخص بود و این شخص می خواست آرزو کند، آن تو بودی. آرزوی آرزوها.و البته منظورش خدا نیست. کسی نمی تونه بگه منظورش چیه. اینها تفاسیر فرامانیه. اگر مولانا خودش می خواست اشاره مستقیم به خدا/رب/اله/آفریننده می کرد. شاعر در این شعر معشوق بسیار بلند قدری رو توصیف می کنه. استنباط من اینه که اون معشوق انسان است، آنگونه که آرزویش آرزو کند!

زنده باد استاد شجریان که این شعر را بی نظیر اجرا نمودند.

آنچنانچه از مصرع و بیت نخست این غزل می نماید وزن شعر با فعل جمع "می کنند" درست استء. شاید از نظر آوایی و طرز خواندن فعل مفرد "می کند" راحت تر ادا شود، ولی معنی و روانی بیان با فعل جمع همراه است.

سلام بر استاد شمس بزرگوارکمترین مدت کوتاهیست با تاریخ ما آشنا شده؛لکن در همین اندک فرصت،از نظرات ادیبانه و بحث های عالمانه حضرتتان محظوظ بوده ام.کوچکتر از آنم که بخواهم نقدی بر صحبت شما بکنم؛ویا خدای ناکرده توصیه ای به محضرتان داشته باشم.اما چون دیدم حاشیه ای که نگاشته اید؛روی این غزل مولانای بزرگ است،خواستم عرض بکنم که چندان موافق این قسمت از فرمایشاتتان نیستم که موسیقی ما ضعیف است و جوابگوی جمیع احساسات بشری نیست.قرینه مویدش هم همین تصنیف رندان مست که استاد درخشانی ساخته و حضرت استاد شجریان خوانده اند؛اگر گوش بفرمایید؛خواهید دید که چقدر خوب حتا میتوان حس کلام طربناک مولانا را به وسیله موسیقی ایرانی القا کرد.بقول خود استاد شجریان:همه موسیقی ها بالا و پایین دارد؛غم و شادی دارد،اما موسیقی ما معرفی نشده...کافیست به کارهایی که اخیرن در موسیقی شده التفات بفرمایید-البته به زعم بنده جنابعالی در خارج از کشور روزگار به سر میکنید و شاید چندان مقدور نباشد....-در هرصورت موسیقی ما ضعیف نیست؛چه که از بسیاری موسیقی های دیگر قوی ترست.هم غم دارد-آنهم غم و دردی شریف و جان پرور-و هم دیگر احساسات بشری...امیدوارم ادیب بزرگواری چون شما با جنبه ها و ابعادی که اخیرن در موسیقی ایرانی از بالقوه بالفعل شده اند مألوف تر شوید...در ضمن آقای نامجو هم بعضی کارهایشان زیبا و پراحساس است...پ.ن:با معذرت قبلی و قلبی؛گستاخی قلمم را ببخشید...

و استاد شجریان به زیبایی این شعر پر مغز را خوانده اند

به نظر این کمترین، منظور از آرزویِ آرزو همان ظاهر کلمه است. انسان ها آرزوهایی دارند و خود آرزو هم می تواند آرزویی داشته باشد. همچون غم که آرزویش زیبایی خویش است یعنی غمِ زیبا. آرزوهای جهان جملگی آرزو دارند که در دام تو باشند ای عشق آرزوی آرزو خود عشق است.

من از وقتی که این شعر رو خوندم ،نمی دونم چرا تمام تنم می لرزه،یه حس عجیبی داره.واویلاست!!!!!!!!جلاللخالق. اون دیگه کی بود

جناب حسین خان که گفتی این شعر غزل نیستپیشنهاد می کنم با قالب های شعری بیشتر اشنا بشی تا اگاهی بیشتری پیدا کنیاین شعر در قالب غزل است و از این دست غزل ها در دیوان شمس و دیوان سایر شعرای بزرگ سنتی، فراوان دیده می شود

با نظر حسین خان بیشتر موافقماین چامه به نظر غزل نمی آید هرچند در قسمت غزلیات گنجانده شده ، چون فقط ردیف هاش با هم یکی ست{ مستان سلامت می‌کنند } ولی ابیات هم قافیه نیستندبه ترجیع بند بیشتر شباهت دارد ، همانطور که حسین خان گرامی نوشتند معمولاً غزل ها هم قافیه اند ، مگر قانون دیگری باشد که من بی خبرم

مصرع اول بیت پنجم به این صورت صحیح استاین پرده را بردار ازو ویا آن پرده را بردار ازو

می شه بگین این شعر در وصف کیه؟؟؟؟؟؟؟؟ ممنون میشم ؟؟؟؟>><<<<""::}}{{

در بیت آخر و چند بیت قبلتر اشتباه نوشتاری وجود دارد.به خاطر جمع آوری این مجموعه خیلی ممنونیم.---پاسخ: لطفاً جزئیات مشکل را بفرمایید.

در بیت آخر و چند بیت قبلتر یک مصراع نوشته نشده است. به خاطر جمع آوری این مجموعه خیلی ممنونبم.---پاسخ: با تشکر، مصرعی جانیفتاده، مشکل طولانی بودن یکی از ابیات بود که با تصحیح نحوهٔ نمایش حل شد.

از بیت آخر برمی اید که این غزل در وصف حسام الدین چلبی همنشین مولانا و عامل سرودن مثنوی باشد کسی که مولانا بودن او را منشا به وجود امدن مثنوی می داند

فعل ابیات این غزل که به عنوان ردیف آمده است بایستی فعل منفرد باشد و نه جمع. یعنی "می کنند" صحیح نیست "می کند" صحیح است. اگر شعر را با ردیف " سلامت می کند" دوباره بخوانید خواهید دریافت به لحاظ آوایی این گونه مناسب تر است. در ضمن این اشتباه ممکن است از آنجا ناشی شود که کلمه "مستان" و یا " رندان" و الف و نون آن را دلیل بر جمع بسته شدن بدانیم . در حالی که در اینجا " مستان"یعنی " درحالت مستی" و" مست گونه".

با سلام به نظر این جانب این شعر در وصف غایب از نظر حضرت ولی عصر عج الله تعالی فرجه الشریف باشد. به شعر می خورد در مورد یک شخص غایب از دیده باشد و شاعر به دلیل عطشی که نسبت به دیدار و ارادت بسیاری که نسبت به آن شخص دارد سروده شده باشد. و حسام الدین چلپی به نظر فاقد مورد اول باشد. در رابطه با امام علی علیه السلام نیز این نکته صدق میکند چرا که طبق مشهور مولوی دیوانه و عاشق امیر المومنین علیه السلام بوده است.

ای عزیزان جان . جان من فدای جانهای شما این اشعار را برای شما گفته دروصف جانهای شما شما که این شعر را میخوانی . خویش تو همین لحظه این شعر را درک میکند همه آن صفات آن طور سینا آن دام آدم آن یار و همدم همه خودت هستی البته برحسام الدین هم سلام مستانه میفرستد اما حسام را شخص نمیپندارداو رهیده از نفس است پس یکیست با مستان حضرت مولانا هستی درون قلب همه شمارو یکی میداند و سلام میفرست یعنی برکات بر شما باد البته سلام بجانهای شما سلام بخداوند هم هست چون برای مولاا پرده دو بینی کنار رفته و جانهای ما و حق را یکی میبیند این خویش تو حضور تو که بصورت جا ن نمودکرده همان ریسمان الهی و حبل و ورید توست که فرمود در او آویز که محکمترین پیوند است از خودت بپرس این هوشیاری که از دریچه چشمان بجهان مینگرد کیست این هوشیاری که حتی بفکرهایم آگاه است آنگاه سفر درونی خویش را آغاز کن برای یافتن آن گوهری که مولانا بر او سلام مستانه میفرستد

واقعا برام عجیبه قطعه ی رندان مست استاد بزرگوار! انفدر زیبایی در یک قطعه موسیقی واقعا بی نظیره. از شعر گرفته تا صدای بی نظیر

من فکر می کنم مولانا با نشانه هایی که دراین غزل می دهد مانند غوغای روحانی،خورشید ربانی ،آرزوی آرزو،نقد ابد،حیران کن و بی رنج کن ،دام آدم،جان عالم،جان بی چون ،وادی مقدس طورسینا،عیدقربان،شمع قرآن،فخررضوان و.... درحال توصیف بهشت و بهشتیان است. و عارفان معتقدند بالاترین ارزو ،بهشت و لقای الله است که – من کس نمی دانم جزاو- و نوشیدن شراب بهشتی که بالاترین مستی است. و منظور از مستان همان بهشتیان هستند که به مراد دل خد رسیدند و از شراب بهشتی نوشیدند؛ مطابق آیات قرآن ، تحیت و خوش آمدگویی بهشتیان «سلام» است؛که شامل سلام های زیر است:1- سلام خداوند به بهشتیاناز جانب پروردگارمهربان به آنان سلام گفته می ‏شود (58)یاسین2-سلام نگهبان بهشت به بهشتیانو کسانی که از پروردگارشان پروا داشته‏ اند گروه گروه به سوی بهشت‏ سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهای آن به رویشان گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید در آن درآیید و جاودانه بمانید (73)زمر3-سلام فرشتگان به بهشتیانهمان کسانی که فرشتگان جانشان را در حالی که پاکند می‏ ستانند و به آنان می‏ گویند سلام بر شما باد به پاداش آنچه انجام می‏ دادید به بهشت درآیید (32)نحلهمان بهشت های عدن که آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان که درستکارند در آن داخل می ‏شوند و فرشتگان از هر دری بر آنان درمی ‏آیند (23)رعدو به آنان می‏ گویند سلام بر شما به پاداش آنچه صبر کردید راستی چه نیکوست فرجام آن سرای (24)رعدبه سلام و شادکامی در آن درآیید که این روز جاودانگی است (34)قبه آنان گویند با سلام و ایمنی در آنجا داخل شوید (46)حجر4-سلام بهشتیان به یکدیگردرودشان روزی که دیدارش کنند سلام خواهد بود و برای آنان پاداشی نیکو آماده کرده است (44)احزابنیایش آنان در آنجا سبحانک اللهم و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان این است که الحمد لله رب العالمین (10(یونسدر آنجا نه بیهوده‏ ای می ‏شنوند و نه سخنی گناه‏ آلود (25)نباسخنی جز سلام و سلام نیست (26)نباو کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏ اند به بهشتهایی درآورده می ‏شوند که از زیر درختان آن جویبارها روان است که به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر می ‏برند و درودشان در آنجا سلام است (23)ابراهیم

...درست هست اینها را برای شمس میگوید ، برای حسام الدین میگوید ، برای صلاح الدین میگوید ، اما خیر ، اینها را برای او میگوید ، برای آن ولی مطلق... مخاطبش چه کسانی هستند؟......میگوید با کسی که سینه اش شرحه شرحه از فراق باشد ، پاره پاره از فراق باشد ، درد فراق سینه را تکه تکه کرده باشد... با اینها حرف میزنم ، نه با آن آقای دکتری که در دانشگاه سوربن نشسته است......هر چه میگوید حسام الدین ، صلاح الدین... اینها خیر ، میخواهد بگوید《 مهدی 》میخواهد بگوید من به او رسیدم . توصیفاتی که دارد میکند ، توصیفات مناسب با انسان معمولی نیست ، مناسب با ولایت مقیده نیست ، مناسب با ولایت مطلق هست......به که سلام میکند؟ ای آرزوی آرزو ، آن پرده را بردار از او...غیبت کرده ای رفته ای پشت پرده غیبت ، بردار آن پرده را......میگویی خیر ، من با او ارتباط ندارم ؟ بیا مرا بو بکش ، تا بویش را از من بشنوی......آنجا میگوید مرا بو بکش تا بوی او را از من... اینجا میگوید لبت را بر لب بگذار تا شرابی را که در مجلس آنها خورده ام از من احساس...علامه مروجی سبزواریبرگرفته از جلسات #مثنوی@shams_sabzevari کانال تلگرام

"آرزوی آرزو"آرزوی هر آرزویی اجابت و برآورده شدنه. پس مخاطب "ای آرزوی ارزو" خداوند مستجاب الدعواه (براورنده آرزوها) ست.شاعر از خداوند میخاد پرده از چهره معشوقش برداره

"شمع قرآن"یعنی انچه موجب روشنی قران است. میدونیم که علم تفسیر با ریشه فسر (به معنی،روشن کردن) در اسلام جهت اشکار کردن معانی ضمنی قران ایجاد شد.

"مستان سلامت می کنند"دوستی که "مستان" رو صفت و به معنی مستانه و مست وار گرفته گویا اصلا معنی سلام دادن مستان رو نگرفته. سلام کردن و سلامتی گفتن یکی از آداب شراب نوشیه که امروزه هم برقراره و شخص شراب نوش شراب رو به سلامتی (طول عمر و دوام) کسی یا چیزی مینوشه. پس این مستها هستمد که سلام و سلامتی میگن. وگرمه مست وار سلام گفتن نه تنها بجهت دستوری غلطه بلکه به جهت محتوا هم حشوه

آن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگو وان یار و همدم را بگو مستان سلامت می کنند. حضرت مولانا جمع اضداد (دیالکتیک) که نیروی محرکه ی انسان و حرکت متعالی است را به زیبایی نشان می دهد، دام عالم (شیطان)، جان عالم (خداوند) و یار و همدم (عشق) که در جان هر انسانی وجود دارد وسرچشمه ی اعمال آدمی است. خوش گفته اند بزرگان که مولانا هگل پارسی زبانان و مشرق زمینیان است

سلام.در پاسخ به ایرادی که از جانب اقای وحید مطرح شد باید بگویم ساخت صفاتی که به همراه ان ایجاد می شوند،از ترکیب بن مضارع با این پسوند صفت ساز هست درحالی که برای مثال واژه ی مست،اصلا بن فعل نیست و دیگر این که این واژه خود صفت است و جمع ان با پسوند ان،حشو.بنظر می رسد شما در این قسمت دچار اشتباه شده اید وگرنه واژه ی مستان در این شعر دقیقا بر جمع دلالت دارد.

این مدعیان درطلبش بیخبرانندکان را که خبر شد خبری باز نیامد

به نظر من " آرزوی آرزو" می تواند به معنای آرزوی آرزوها یعنی بزرگترین آرزو, مهم ترین آرزو یا چیزی شبیه این باشه. از این دست ترکیبات در زبان فارسی وجود دارد مانند "شاه شاهان" یا " خدای خدایان" اگر اشتباه می کنم دوستان راهنمایی کنند. با سپاس از * تاریخ ما *

به چه علت ای غزل سراییده شده لطفا اگر کسی میدونه جواب رو برام ایمیل کنه www.Habibsafari66@gmail.com

خدایا کاش میشد ذره ای از دریای عشق مولانا را درک کرد ، که اگر میشد جز شادی و عشق به مردم و خالق در دل و جان هیچ کس نبود، مولانا عشق محض است و درک او فقط برای عاشق واقعی قابل درک است و بس. هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من ،یا حق

سلام اینم لینک آهنگ پیوند به وبگاه بیرونی

درودواقعا نمیدانم چرا هر جا سخن از عشق و مستی میاید آنرا به خدا و اهل بیت نسبت میدهید؟شاید واقعا منظور عشق زمینی باشدمثلا در شعری که اسم شراب و مستی میاید چ ربطی به خدا دارد؟ لطفا نظراتی را که می‌شنوید بیان نکنید حداقل اندکی تامل کنید در معنای شعربا سپاس از سایت خوبتون

این شعر یک غزل هست، اصولا وزن مستفعلن مستفعلن در یک مصرع در ادبیات پارسی کمتر استفاده شده. از سوی دیگر شما اگر با کارهای مولانا آشنایی کامل داشته باشید می بینید که از این دست قافیه های درونی بسیار پیدا می شود.موضوع و درون مایه هم که بسیار گویاست غزل است.به نظر من مستان (مست+ان) جمع هست و نشان دهنده تمامی مخاطبینی هست که با فعل بگو و بیا مفعول و فاعل شده اند. یعنی همه مستان به همدیگر سلام می کنند. مسلما شاعری مانند مولانا آنقدر عمیق هست که بتواند در همین شعر نشانه هایی از این واژه مستان که به کار می برد به نمایش بگذارد.البته می تواند شخصیت های دیگری هم در بر بگیرد.

علامه فاطمی نیا :مولانا در این غزل اسم دوازده امام را آورده است ولی مرحوم فروزانفر معتقد است مال او نیست و برداشته است ولی در دیوان چاپ هند هست.

حال و هوای من در روبه رو شدن با این غزل ▓ آسمان غُرُنبِه شاید برای بچه هایی که تازه دارند تجربه اش می کنند ظاهر وحشتناکی داشته باشد اما خیلی زود با گوش آن ها خودمانی می شود . مگر خودمان نبودیم ترسیده و نترسیده عاشق و شیفته ی آسمان غُرُنبِه ها شدیم . درست مثل صداهای عجیب و غریبی که گاهی بزرگ ترها حین بازی و شوخی برای بچه هایشان در می آورند و ذوق آن ها را می شکفانند ، شکفتیم . و اما آسمان غُرُنبِه های اسفند ماه مرا یاد پسربچه های مدرسه ای می اندازد که زنگ خانه با چاقویی کوچک ، پی گُوالَک ها می گشتند . بعدها فهمیدم گُوالَک همان قارچ است . قارچ های بسته بندی شده در مغازه ها یا قارچ هایی که وانتی ها برای فروش در کوچه ها می آورند ولی خوب این قارچ ها هرگز طعم آن گُوالَک هایی را نداد که خودمان از زمین بیرون می آوردیم . بین بچه ها در پیدا کردن محل گُوالَک ، همیشه کُری وجود داشت ، هر کدامشان خود را متخصص تر و متبحرتر از دیگری می شمرد .الان چند دقیقه ای است که آسمان از تیرگیِ بارانی خود کم کرده است و به خورشید که تاب مَستوری ندارد اجازه داده است که از روزنش سر بیرون بیاورد ، و من یاد حرف پدرم افتاده ام که وقتی در بچگی از او پرسیدم : «آقا چرا این موقع ها آسمان تاریک و روشن می شود؟» به من گفت : «خدا دارد چراغ خانه اش را خاموش و روشن می کند.»▌ احمد آذرکمان ـ چهارم اسفند 96

این شعر با صدای استاد حسام الدین سراج خیلی زیبا شده .ولی در این سایت لینک این اثر خراب شده. و یا اصلا وجود ندارددر اثر بوی بهشت سراج

توهم شدید  

با کمال احترام شما خودتون هم تفسیر فرامانی کردین. تفسیر آقا یاسین دقیق تر بود. اشعار مولانا جنبه عرفانی داه و قابل کتمان نیست . استنباط قوی این است که معشوق یا آرزو خطاب به اولیا یا شمس داره و آرزوی آرزو خطاب به خدا. و اینکه می فرماید این پرده را بردار زو موید است. 

در بیت ۱۲، وان دُرّ مکنون را بگو ... 

👍👍👍

مولانا در ابتدا سنّی بوده،منظور مولانا جان درون یعنی خداست،به اناالحق گفتن منصور حلاج رسیده که وقتی به این درجه میرسی دین معنی نداره میتونی شعر خدا هرگز نمیخواهد خدا باشد رو بخونی بعد متوجه میشی که دیگه دین خاصی براش مطرح نیست

جهل شدید دارند مردم در معرفت به خدا و اولیای برحقش.. فکر میکنید امثال مولانا یک کوته فکر بودند و صرفا شاعر بودند، نخیر آنها عارف به معرفت خدا و اولیای آنها بودند.. در تمامی شعرهایش، از حسام الدین و صلاح الدین و سلیمان لسین معنوی که اسم آورده همه و همه اش منظور حضرت قائم است.. ولی در آن زمان بسیاری از عرفا مانند مولوی، حافظ، عطار و ... بخاطر شیعه کشی شدید در آن زمان مجبور به رندی (تقیه) بودند و بارها از نام رندان باری توصیف خود اسم برده اند...

منظورش این است که خدا دیگر نمی خواهد آن خدایی که مردم ازش درست کردند باشد.. امثال مولانا عارف فقیه عالم و حکیم بودند، بعد چگونه حکم بی خدا بهشون می چسبونید.. در تمام اشعارش بوی خدا و قرآن و اولیای بر حق خدا رو می توانید به وضوح بچشید، البته آثار مولانا مانند قرآن است که هرکس به اندازه فهم و سلیقه خودش از آن برداشت می کنند..

بسیار زیباست  

در بیت آخر میگوید برای حسام الدین چلبی گفته است 

یعنی منتهای همه آرزوهایمنو غایت غایات 

خدا چرا؟ خطاب به حسامالدین است شعر