مولانا:یار مرا چو اشتران باز مهار می‌کشد اشتر مست خویش را در چه قطار می‌کشد

آنک ضمیر دانه را علت میوه می‌کندراز دل درخت را بر سر دار می‌کشداین بیت از حضرت مولانا کل کاینات رو به رخ میکشه. اینکه در دل دل دانه، ضمیر اون هسته چیه که یهو میشه درخت، و بعد اون درخت همه ی میوه هارو به دار میکشد.مثلا شما یه باغ پرتقال رو در نظر بگیر، بعد از اون همه رنج و رسیدگی و غیره، کلیه ی میوه هارو آویزان ( به دار آویخته) میبینی

درود بر حسین و رضای گرامیکلمه (اسم) قطار واژه ی قدیمی میاد که به صف بستن و حرکت در یک خط افراد و یا شتر های یک کاروان می گفتند. در واقع اسم قطار از فعل قطار کردن (صف یستن و چیدن در یک ردیف) گرفته شده که امروز کمتر بکار میره و بجاش از فغل صف بستن استفاده میشه.من این شعر رو خوندم و هزار بار گوش دادم به این نکته که اشاره کردید پی نبرده بودم . درود بر شما و دقت موشکافانه تان.

رضا جان شیشه ی قطار نه شیشه ی شراب مولانا

عجبا که در دوره مولانا هم شیشه قطار را می شکسته اند!

منظور از  کلمه ی دار همان درخت است، نه اینکه به دار کشیدن میوه باشد .