مولانا:زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌کند دشمن جان صد قمر بر در ما چه می‌کند

با سلام و احترام، بیت سوم قافیه رعایت نشده و صحیح آن چنین است:سنگ از او شده گهر بر در ما چه می‌کند

برخی هنگامی که پای به میدان می‌‌گذارند فرخندگی نیز درخشان می‌‌شود و شادی و عشق و طرب نیز گرم می‌‌گردد این راز آمیزی هستی‌ است که منتظر بعضی‌ هاست تا بیایند نه همهزهره عشق خودش می‌‌آید ما نمی توانیم عشق را به چنگ آوریم بلکه می‌‌توانیم راه آن را هموار کنیم و گرد و غبار را بروبیمو ترازوی خود را میزان کنیم و دل و جان به آب حکمت ز غبار‌ها بشوییم وقتی عشق آمد دنیای دیگری با خود می‌‌آورد که سنگ را گوهر می‌‌کند و عدم را هست می‌‌سازد و روز روشن هر چه بخواهد به چنگ می‌‌آورد و رویش به سوی کسی‌ است و در کسی‌ را می‌‌زند که می‌‌داند و آشنای اوستمانند دریای بی‌ کرانی که گوهر خود را درست جلوی پای کسی‌ می‌‌اندازد که می‌‌خواهدجلال دین معلم و آموزگار عشق است و خود از شمس آموخته است