مولانا:اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند

عرفان جلال دین عرفان رهایی است، رهایی از هر قفس بویژه قفس مذهب.از آنجا که قفس جای امن و ساده ایست، بسیاری آن را می پسندند و حاضر به ترک آن نمی شوند و مهم ترین عامل آن این است که نمی دانند وقتی از قفس جدا شوند کجا بروندمژده جلال دین به انسان همین است که جان انسان میتواند تا بی اندازه گسترش یابدخود او نشانه و سندی بر این باور استانسان توانایی آنرا دارد که دوزخ و آنچه که در دنیا نشانه دوزخی دارد را در چشم بر هم زدنی در خود محو کند و خود آفریننده بهشتی باشند که در روز رستخیز وعده داده شده استانسان همه امور خود را میتواند بدون دعا و نفرین پیش ببرد، همه این ها به باور جلال دین عملی و شدنی است

درود خداوند بر روح بزرگ مولانا که کره تند فلک را زین کردند و چون باز آشنا بر دست دوست پر زدند، باز بازگشتند و میراثی چنین گرانبها برای بشریت بجای گذاشتن... خاک پای مولانا را سرمه چشم کنیم و ازو کیمیا بیاموزیم و حرکت کنیم... آمین یا رب العالمین

هادی گرامی،ای کاش روشن میفرمودید کیانند که بیضه های زرین می نهند، کورها بینا ، بحرها شیرین و به گاه خفتن ماه بالین.

گرمجال گفت میزاشتی گفتنها داشتم تا که ارباب معانی بیخ بن تحسی کنندحضرت مولانا درفضیلت نماز شب چیزی از قلم نینداخته اما باز فرموده گرمجال گفت بودی.آخر خدایت را شکر پس ما چه کنیم با این بضاعت که سعیمان اندک و وقتمان بسیار