مولانا:هله نومید نباشی که تو را یار براند گرت امروز براند نه که فردات بخواند

گرت امروز براند نه که فردات نخواندبنظر درست می اید

انتهای بیت اول علامت سوال داره

هله نومید نباشی که تو را یار براندگرت امروز براند نه که فردات بخوانددر اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آن جاکه پس از صبر تو را او به سر صدر نشاندو اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرهاره پنهان بگشاید که کس آن راه نداندنه که قصاب به خنجر چو سر میش ببردنهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاندچو دم میش نماند ز دم خود کندش پرتو ببینن کین دم یزدان به کجاهات رساندبه مثل گفتم این را و اگر نه کرم اونکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاندهمگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشدبدهد هر دو جهان را و دلی را نرمانددل من گرد جهان گشت و نیابید مثالشبه که ماند به که ماند به که ماند به که ماندهله خاموش که بی‌گفت از این می همگان رابچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

سلامبه نظر من هم مصرع دوم بیت اول باید به صورت :«گرت امروز براند،نه که فردات نخواند» باشهبه این معنی که:«اگه تورو از درگاهش میراند،بدین معنی نیست که فردا تو به درگاهش نخواند»

هله نومید نباشی که تو را یار براندگرت امروز براند، نه که فردات بخواند؟بخش دوم مصرع دوم باید بصورت سوالی خوانده شود .

یکی از غزل هایی که مولوی شناس بزرگ خانم پرفسور ماری شمیل خیلی به ان دلبسته بود . گویند همیشه انرا با خود زمزمه می کرد .

به که ماند به که ماند ... این درسته <3

دربیت ماقبل آخر، مصراع دوم ، عبارت "به که ماند" به نظر درستتر است "از به کی ماند"

در آغاز بیت ششم عبارت "گفتم" وزن شعر را در هم می ریزد.ظاهرا عبارت درست "گفتمت" می باشد که با توجه به عبارات "نباشی" ،"گرت" و تکرار کلمه "تو" در شعر منطقی می نماید. البته در بعضی نسخ"گفته ام" هم آمده است

نَهِلد کُشته ی خود را، کُشد، آنگاه کِشانَد= کُشته ی خود را وا نمی گذارد، می کُشد، سپس به همراه خود می کِشاند و می بَرَد.

با سلام و احترام به همه حاشیه نویسان گرامی و عاشقان شعر و ادب. به عرض میرساند که قصاب بعد از سر بریدن گوسفند در نقطه ای از قسمت داخلی پوست پای جلو و به بیان مشهور و عرفی، «دست» حیوان، سوراخی ایجاد و سپس در پوست کشته می دمد تا با متورم کردن آن، جداکردن پوست امکان پذیر باشد. بعد از دمیدن و باد کردن باید چنین کشته ای را تا ارتفاع مناسبی بالا بکشد و آنگاه شروع به کندن پوست کند. مولانا این دو نکته را در مثل خود مد نظر داشته است. دمیدن و بالا کشیدن.

پیوند به وبگاه بیرونی

به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند

در بیت دوم به جای به سر صدر بر سر صدر مناسب تر به نظر میرسد

و اگر بر تو ببندند همه رهها و گذرها/ره دیگر بنماید که کس آن راه نداند معنی این بیت چه و منظور شاعر چیه؟

درمصرع دوم بیت اول کاملا با نظر شاعر موافقم ولی باید مکث را در جای درست استفاده نمود:گرت امروز براند نه(با تاکید محکم و منفی)، که فردات بخواند.البته با نظر بقیه دوستان هم که بخواند را نخواند تبدیل میکنند موافقم، امکان پذیر هست ولی نظر اصلی نظر شاعر استو با مکث و لحن مناسب میتوان حس شعر را استخراج کرد

ببخشید من کاملترش کنم :گرت امروز براند نه(مکث کامل)، که فردات بخواندبه این معنی که "نه اینکه امروز شما را براند نه، بلکه فردا دوباره شما رو میخواند نگران نباش و صبوری کن

کشیدن هم به معنی وزن کردن میباشد و هم به معنی آویزان کردن از چیزی، همانگونه که قصاب بعد از کشتن، گوسفند را از پا آویزان میکند تا پوست را از گوشت جدا کند ضرب المثلی هم در این مورد هست که: "بز را از پای خویش میکشند میش را از پای خویش"..

نه که... به معنی "آیا اینطور نیست که..." می‌باشد همانطور که در بیت چهارم نیز آمده است. با این استدلال، مصرع دوم به صورت سوالی خوانده می‌شود و "بخواند"درست‌تر می‌نماید.در مورد "کی" به جای "که": در جای جای مثنوی، مولوی از حرف ربط "کی" به جای "که" استفاده کرده به خصوص در عناوین داستانهای مثنوی. "قصه بازرگان کی طوطی محبوس او..." ، " داستان پیرچنگی کی در عهد عمر..." پس در آن زمان نوشتن "کی" به‌جای "که" مرسوم بوده و نوشتار متن صحیح است.

نهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاندهمانطور که قصاب بعد از کشتن کشته را رها نمیکند و انرا بالا میکشد خدا نیز بعد از مصیبت بنده را به حالا خود رها نمیکند و به صبر او پاداش میدهدچو دم میش نماند ز دم خود کندش پرقصاب چه زمانی در کالبد میش می دمد؟ زمانیکه نفس میش تمام میشود خداوند نیز زمانیکه انسان به ته خط میرسد و دست از همه چیز و همه کس دست میکشد و از تمام دنیا ناامید است دستش را می گیردتو ببینی دم یزدان به کجاهات کشاندو کسی رو که خدا دستش رو بگیره خواهی دید به کجاها بلند میکند و میبردالبته برخی از گرفتاری ها در زندگی انعکاس اعمال خود ادم هست مثلا کسی زبان گزنده ای داره و ملاحظه هیچ کس رو نمیکنه و کسی هم ظلم و فریب کاری رو زرنگی میدونه و مادامیکه دست از اعمالش برنداره و پشیمان نشه خدا هم از اون وضعیت خارجش نمیکنهپاداش در صبر جمیل است نه اینکه تا مصیبتی بهت میرسه به خودت حق بدی که مجاز هستی هر گناهی رو مرتکب بشی.

دوستان عزیزی که فرمودند بیت اول جای "بخواند" باید گفت"نخواند"دقت کنین لحن خوانش در ادبیات خیلی مهمه و اگر شما مصرع دوم بیت اول رو با لحن سوالی بخونین، متوجه میشید که همون" بخواند "جناب مولوی عزیز درسته.و مفهومش میشه : اگر امروز تو را براند امکان نداره که فردا تو رو بخونه؟تو ادبیات به این سوالات که جوابش قطعا مثبت میشه میگن"استفهام انکاری"که شاعر برای قطعیت سخنش استفاده میکنه!با لحن صحیح بخونید درسته: "گرت امروز براند، نه که فردات بخواند؟؟!"

دوستان عزبزی که فرمودند بیت اول به جای "بخواند "باید گفت "نخواند"دقت کنین لحن خوانش د ادبیات خیلی مهمه و اگر شما مصرع دوم بیت اول رو با لحن سوالی بخونبن ، متوجه میشید که همون "بخواند" جناب مولوی عزیز درسته.و مفهومش میشه: اگر امروز تو را براند، امکان نداره که فردا تو را بخواند؟؟تو ادبیات به این سوالات که جوابش قطعا مثبت میشه میگن" استفهام انکاری" که شاعر برای قطعیت سخنش استفاده میکنه!با لحن صحیح بخونید درسته:"گرت امروز براند، نه که فردات بخواند؟؟!"

بسیار زیبا بود.اثری فاخر از شاعری گرانقدر که به مقام والای عرفان دست یافت. هر چند دو سه اشتباه در نسخه شما وجود داشت. سپاس

غزل های مولانا فقط با صدای دکتر عبدالکریم سروش لذت بخش است

با اینکه کل دیوان شمس را مطالعه کرده ام به جرات میگویم امیدبخش ترین غزل مولوی همین است

یکی از لطیفترین عزلهای مولاناست. دکتر سروش نیز در یکی از سخنرانی هایش به این غزل اشاره می کنددر مصرع دوم اینگونه هم شنیده ام که به نظر بهتر ااست:نو ببین کین دم سبحان به کجاهات رساندارتباط دم با سبحان بسی بیشتر از یزدان می باشد

قطعا اصل این بوده که:هله نومید نباشی که ترایارنخواند،گرت امروز براند نه که فردات نخواند، در اگر برتو ببندد مرو وصبر کن آنجا که ....لطفا ده بار با دقت بخوانید و تفکر کنید.

نهایت اینکه میفرمایند که از خدا زود ناامید نشوید و امروز راند شما را،فردا منتظر دعوتش نباش و صبور باش که تا در رحمتش را نبسته و باز است که همیشه باز است، روزی که خود خیرت را بداند ترا به سر صدر نشاند و صبر را که تا خون کامل نرود،نمیکشاند!

هله نومید نباشی که تو را یار راندگرت امروز راند نه که فردات خوانددر اگر بر تو بندد مرو و صبر کن آن جاز پس صبر تو را او به سر صدر شاند . . .

نا امید نباش و تسلیم باش،صبر کن و به حکمش صبور باش که به مقصد میرساندت.

هله نومید نباشی که تو را یار براندگرت امروز براند نه که فردات بخواند / نخواند(با توجه به معنی)

باسلام ودرود"من آن دسته ازعزیزان که مصرع دوم بیت اول را(نخواند)اعلام نظرکردندتأییدمی کنم.وهمه ی دوستانی که مخالف این نظرندویابعضی هم نظربه این دارندکه بایدباعلامت سوال خواننده بشودقاطع میگویم اشتباه است وخواهشمندم به معنی سخن درشعرتوجه نماییدلاکن به نتیجه صحیح خواهندرسید/مدیح/باسپاس

سلام به همه عزیزان از دوستان میخواهم تا معنی این ابیات را برای بنده تذکر دهند. ممنون تان خواهم بود.نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببردنهلد کشته خود را کشد آن گاه کشاندچو دم میش نماند ز دم خود کندش پرتو ببینی دم یزدان به کجا هات رساندبه خصوص کلمه "نهلد" را ندانستم به چه مفهومی به کار رفته است.

نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببردنهلد کشته خود را کُشد آنگاه کشاندچو دم میش نماند ز دم خود کندش پرتو ببینی دم یزدان به کجا هات رساندهلیدن و هشتن همان گذاشتن و نهادن است نهلیدن:نگذاشتنحتی قصاب که با خنجر سر میش را میبرد نمیگذارد کشته خود را(به حال خود) نخست میکُشد و سپس میکشد(وزن میکند)وقتی دم(نفس) میش نماند با نفس خود آن را باد میکند.باد کردن پوست میش برای راحت کنده شدن پوست آن است.میگوید زنده و مرده آن برایش مهم است که هم پیش از مردن و هم پس از آن آن را وزن میکندپیام شعر این است که هر کاری حکمتی دارد و به قول سعدی:خدا گر به حکمت ببندد دریبه رحمت گشاید در دیگری

به مثل گفتم این را و اگر نه کرم اونکشد هیچ کسی را و ز کشتن برهانداین یک مثل بود و گر نه لطف او چنان است که کسی را نمیکشد بلکه نجات میدهد.منظور مولانا این است که چگونه قصابی که فقط میکشد برای زنده و مرده یک میش دفتر و دستک داشته باشد و خدایی که همه چیزش حساب و کتاب دارد و به فکر نجات بنده اش هم میباشد نه

میشود اینگونه هم برداشت کرد که قصاب از یک سو دم و جان میش را میگیرد وز سوی دیگر با دم ساختگی در کالبد بی جان میش آن را پف کرده و پرواری نشان میدهد تا به دیگران قالب کند و هدف او فریفتن است ولی در کار خدا فریب نیست و دمیدن او گونه ای دیگر است

سلام، میخواستم بپرسم اگه میشه معنی بیت آخر رو برام بذارید، ممنون

سلام.مصراع دوم بیت اول: بخواند => نخواندمصراع دوم بیت ماقبل آخر => کی => که

بیت آخر: خاموش باش که او بدون احتیاج به هیچ سخنی، از این مِی به همه میچشاند(می منظور آگاهیها و سیر و سلوکهای عرفانی)

بنظر من بیت اول همون بخواند درسته فقط باید طرز خواندنش رو خاص کرد و به بیت دوم متصل کرد.به این معنی خودمونی بیت اول و دوم رو بگم که: اگه امروز تورو برونه، نیست که(نه که) فردا تورو قراره بخونه، پس حتی اگه در رو باز نکرد صبر کن و منتظر بمون.مثل این مصرع:نه که قصاب به خنجر چو سر میش ببرد

با سلام، بنظرم «نه» در مصرع : گرت امروز براند نه که فردات بخواند، در واقع تکرار «نومید نباشی» در مصرع قبلشه، یعنی : گرت امروز براند،نه«نومید نباش»(مکث) که فردات بخواند، یعنی اگر وزن و قواعد دیگه ی شعری اجازه میداد اینجا شاعر همون نومید نباشی رو میاورد ولی چون نمی شد مختصرش کرد و کلمه ی «نه» رو آورد که هم منظورو برسونه هم وزن و آهنگ مصرع به هم نخوره          

مولانا هله نومید نباش

  بسیار زیبا...   و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند...  

اگر احساس کردی که هیچ راهی پیش رو نداری، و از هر طرف به در بسته میخوری، خداوند راهی پیش روی تو باز میکند، که نه خودت فکرت به آن میرسید نه کسی دیگر..

  دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش به که ماند به که ماند به که ماند به که ماند...   

با سلام خدمت بزرگواران و صاحب نظران گمان میکنم در بیت چهارم مصرع دوم ، "کشاند" به معنای "وزن کردن" باشد. در این صورت نیازی به علامت سوال نخواهد بود. با تشکر

در بیت ۴ نه که قصاب ...  منظور اینه که قصاب وقتی گوسفند رو میکُشه ، اون رو رها نمی کنه و بدنبال خودش می کِشه  که کنایه از رها نکردن خداوند هستش    در بیت بعدی زمانی که گوسفند رو می خوان پوستش رو جدا کنن یه نی می زارن و در پوستش فوت می کنن ، این اتفاق زمانی می افته که خود حیوان نفس نمی کشه  انسان چگونه می تونه این کار رو کنه؟   با خارج کردن هوای نَفس و هوی و هوس  که جاش رو دم خداوند یا همون رستگاری می گیره  با تشکر 

کشاند به معنای کشیدن هست  خداوند در اینجا وزن نمی کنه ببینه کمیم یا زیاد ، کشیدن و به دنبال خودش کشیدنه 

درود بر شما منظور از کشیدن یا وزن کردن در واقع میتواند همان ترازویی باشد که خداوند پس از مرگ ، خوب و بد انسان را با آن سنجش میکند و انسان به حال خود رها نمی گردد. فکر میکنم به زیبایی می تواند هردو معنی را دارا باشد. با سپاس 

سلام خواستم بپرسم اگه میشه این دو بیت رو معنی کنید به مثَل گفته‌ام این را و اگر نه کرَم او نکُشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند   هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند    

 خانم احمدی سلام  ۱_ برای درک موضوع مثال میش وقصابی را آوردم وگرنه خداوند از لطف وکرم خودش هیچگاه باعث هلاک ونابودی نمیشه که هیچ، بلکه دلیل نجات شماست ۲_نیاز به گفتن نیست وبی شک خداوند نسبت به تمامی بندگان دارای لطف است واز می جام حضور خودش به همگان هریک به نوعی میچشاند  ضمنا در مثال قصابی میش حدیث موتو قبل ان تموتو  به نوعی در ذهن تداعی میشود بدین صورت که تا زمانی که از نفسانیت ومنیت  رها نگردی نفس حق در تو نمیدمد  وتورا به همراه خود نمیکشاند  شاد باشی