مولانا:صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد

یحتمل مصراع در شانزدهم «که» باید جایگزین «چه» شود. یعنی بشود که ز جامه کن گریزد

در مصراع اول بیت سوم طبق تصحیح استاد فروزانفر می پزیدم درست است

بیت پایانی به قسمتی از دعای کمیل اشاره دارد: (اغفِر لِمَنْ لایَمْلکُ الا الدُّعا)ببخش بر کسی که چیزی جز دعا در دست ندارد

آقای شجریان در تصنیف "صنما" در آلبوم "مجنون" بیت سوم را "می پزیدم" میخواند .

مصرع اول بیت سوم اشتباه املایی دارد. درست آن به صورت زیر می باشد:ز صبا همی رسیدم خبری که می پریدم(ر بجای ز)---پاسخ: از دوستانی که به دیوان چاپی دسترسی دارند، خواهشمندم در این زمینه ما را راهنمایی کنند.

به نظر مدرباره ی مصراع اول بیت سوم همین می پزیدم درست تره - ای نفقط نظر شخصی منه -

مصرع دوم بیت ششم "به حق وفای یاری که دلش وفا ندارد"به این تریت اصلاح شود "به حق وفای یاری که ز کس وفا ندارد" با تشکر

سلام ببخشید من معنی این سه بیت رو نمی‌دونم میشه برام بررسیش کنید:ز صبا همی‌رسیدم خبری که می‌پزیدمز غمت کنون دل من خبر از صبا نداردبه رخان چون زر من به بر چو سیم خامتبه زر او ربوده شد که چو تو دلربا نداردهله ساقیا سبکتر ز درون ببند آن درتو بگو به هر کی آید که سر شما ندارد

طبل٬پنهان چو زدم تشت من از بام افتاد.کوس رسوائی ما بر سر بازار زدند.

طبل ٬پنهان چو زدم تشت من از بام افتاد.کوس رسوائی ما بر سر بازار زدند.

به این دلیل صدای مهیب میداد که در آن روزگار مانند این زمانه تشت پلاستیکی نبود و جنس تشت چه بسا از مس بوده با آن سنگینی که هر بار که بادکی میوزید و پرت میشد احتمال تلفات و آسیب مغزی این و آن کم نبود.

زفلک فتاد طشتم به چه معنایی است؟

تشت درست است نه طشتز فلک فتاد تشتم: بیچاره شدم.بدبخت شدمیک مثلی هم هست که: تشت فلانی از بام افتاد: رسوا شدزنی حائضه همیشه کاری می کرد پارچه های قرمز رنگ حیض را در جایی پنهان کند که حتی کسی از خانواده چشمش ناگهانی نیز به آن نیفتد.برای این کار هیچ جایی بهتر از پشت بام نبود زیرا در بلند ترین نقاط خانه و دور از چشم و رفت و آمد قرار داشت.گاهی اتفاق می افتاد که باد شدیدی می وزید و تشت از پشت بام به حیاط منزل پرتاب میشد. از بر خورد تشت با کف حیاط منزل صدای مهیبی بلند میشد و پارچه های حیض به زمین می ریخت و تمام افراد خانواده و حتی همسایگان متوجه آن صدا می شدند و راز پنهان فاش می گردید.تشت رسوایی همان تشت محتوی پارچه های مورد بحث است که چون آشکار می شد زنان عفیفه از این برملایی احساس شرم و آزرم می کردند و تا مدتی روی نشان نمی دادند .مولوی در اینباره ضرب المثل بالا سروده: دردمندی کش ز بام افتاده تشت زو نهان کردیم حق پنهان نگشت

@7 ریشه ی این کنایه خیلی جالب و خنده دار بود ممنونم.

ز فلک فتاد طشتم:طشت از بام افتادن معنی: بی آبرو و رسوا شدن ، آنچه پوشیده بوده برملا گشتن

استاد بزرگوار شجریان چه زیبا این شعر را خوانده اند.

در نسخه تصحیح و طبع استاد بدیع الزمان فروزانفرمصرع اول بیت سوم به همین طور که در تاریخ ما آمده صحیح است،» ز صبا همی‌رسیدم خبری که می‌پزیدم « لطفاً تغییر ندهید،بی کران درود و مهر...سراج

@سید محمد حسین هاشمیدر مصراع شانزدهم همان "چه" درست است، یعنی چرا باید از جامه دزد گریزد کسی که جامه ای به تن ندارد؟

وثاق به معنی سرا , خیمه یا خانه میباشد , در این بیت شاعر , مجبوب را چون راهزنی جامه کن تمثیل میکند که چیزی برای او باقی نمیگذارد. لذا میگوید ما که چیزی برای از دست دادن نداریم پس امشب مست به دیدار او میرویم .

مفهوم بیت: "برویم مست امشب به وثاق آن شکرلب چه ز جامه کن گریزد چو کسی قبا ندارد" را متوجه نمیشوم. لطفا دوستان راهنمایی فرمایند.

با احترام به همه بزرگواران استاد همایون شجریان در آلبوم ((آب،نان،آواز)) این شعر را به بهترین شکل ممکن خوانده اند ترک پنجم مقدمه دشتی

6. وُثاق: اتاق، حجره و سرا. شکرلب: لب شیرین مانند شکر، آنکه لبی زیبا دارد، معشوق با لب بی نهایت زیبا و دلکش. چه: چرا، برای چه، به چه سبب. جامه کَن: دزدی که لباس از تن مردم بکند، دزد لباس. آنکه قبایی بر تن ندارد، دیگر از جامه کن نمی¬گریزد.

کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام (الرحمن ۲۶ و ۲۷) به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی/ چه غم است عاشقان را که جهان بقا ندارد