مولانا:ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را آن راه زن دل را آن راه بر دین را

هشیار کند جوشش چشمان خدا بین را

در بیت دوم بجای درآمیزد "بیامیزد" نیز آمده:زان می که ز دل خیزد با روح بیامیزد مخمور کند جوشش مر چشم خدابین رانیز در بیت پنجم بجایبی غم "خرم" و بجای نکند "نکشد" :آن باده بجز یک دم دل را نکند خرم هرگز نکشد غم را هرگز نکشد کین راو در بیت ششم بجای باشد "بادا" :یک قطره از این ساغر کار تو کند چون زر جانم به فدا بادا این ساغر زرین راو بالاخره حذف "و" بین گل و نسرین در بیت آخر :گر زخم خوری بر رو رو زخم دگر می‌جو رستم چه کند در صف دسته گل نسرین را

سلام ،معنی بیت آخر را کسی می داند ؟؟

حسین جان بیت آخر : گر زخم خوری بر رو رو زخم دگر می‌جورستم چه کند در صف دسته گل و نسرین رامیگوید : مرد میدان باش و در تلاش ، اگر یکبار شکستی ، باز برخیز برای شکست بعدی قد علم کنمرد میدان ” رستم “ را با گل و نسرین چه کار ؟ ضمناً : منظور از گل ، گل سرخ است که اغلب در کناره ی کویر می روید که رُز هم میگویند و از آن گلاب می گیرند . زنده باشی

بیت دوم (مخمور کند جوشش مر چشم خدابین را) فکر میکنم به جای {مر} از {هر} باید استفاده شود

درباره این بیت که سوال شد:گر زخم خوری بر رو رو زخم دگر می‌جودر معنای الفاظ درست گفتند دوستان. به نظر می رسد معنی این باشد که :اگر یک زخم برداشتی، نترس، و جا نزن، و دنبال زخمی دیگر برو. در پس این زخم هاست که ساخته و پرداخته می شوی و لایق عشق. در صف جنگ، گل و نسرین به کار رستم نمی آید. اینجا هم صف جنگ است. عشاق منتخب می شوند. و عاشق بی زخم به کار این جنگ نمی آید. پس گر زخم خوری بر رو، رو زخم دگر می جو

بیت اول،مصراع دوم ؛ اگر "راه زن" و "راه بر" به شکل راهزن و راهبر نوشته شوند هم از نظر نگارش درست تر است و هم در خواندن شعر،خواننده دچار اشتباه نمیشوند.کمااینکه رهزن و رهبر هم امروزه "ره زن" و "ره بر" امروزه سرهم نوشته میشوند.

رستم چه کند در صف دسته گل و نسرین رایعنی خنده دار و ناموزون و کج و کوله می نماید برای او که در خط مقدم میدان مشغول نبرد است دسته گل ببری و برای کسی که از بی هوایی خفه می شود سالاد سزار ، جلوی او که زیر تیربار گلوله می دود تعظیم کنی یا از جایت بلند شوی و برای آن که گرسنه است از عرفان یا سیاست بگویی... به تناسب ها و اولویت ها اشاره می کند.

با احتیاط می‌‌توان این را از غزل‌های ابتدایی و پیش از شمس شمردهر چند دو مصرع زیبا دارد این حالت اگر باشد اغلب به سحر باشدرستم چه کند در صف دسته گل و نسرین راساغر پیشین و امت یاسین و امت عیسی و باده انگوری ترکیبات کمیاب در غزل‌های آتشین اند و اغلب در غزل‌های معمولی‌ ابتدایی آماده است جایی‌ می‌‌گوید سوره یاسین بسی خواندم از عشق و ذوقزان که مرا خوانده بود سوره یاسین منو جایی‌ دیگرجان ویسند و رامین سخت شیرین شیرینمفخر آل یاسین وز خدا ارمغانیاما در جایی‌ دیگر چنین می‌‌سرایدگویند بخوان یاسین تا عشق شود تسکینجانی که به لب آمد چه سود ز یاسینی