مولانا:گفتی که در چه کاری با تو چه کار ماند کاری که بی‌تو گیرم والله که زار ماند

تو جوی بی‌کرانی پیشت جهان چو پولیپول: همان پل باشد .به گویش بلخ امروز هم پل با واو مجهول تلفظ می‌شود، یعنی مصوت اوی کشیده دارد.

و در جای دیگر چه زیبا حضرت مولانا، اجابت خواسته خود را به تصویر کشیده است:امروز جمال تو بر دیده مبارک باد/بر ما هوس تازه پیچیده مبارک بادگل‌ها چون میان بندد بر جمله جهان خندد/ای پرگل و صد چون گل خندیده مبارک بادخوبان چو رخت دیده افتاده و لغزیده/دل بر در این خانه لغزیده مبارک بادنوروز رخت دیدم خوش اشک بباریدم/نوروز و چنین باران باریده مبارک بادبی گفت زبان تو بی‌حرف و بیان تو/از باطن تو گوشت بشنیده مبارک باد.خدا می داند. شاید دیدار شمس هم در بهار اتفاق افتاده و آن بهار، فصل ثابت باقی عمر مولوی شده است.

پیش آ بهار خوبی تو اصل فصل‌هایی...عالی، عالی، عالی...

السلام علیک یا ربیع الانام و نضرة الایام