مولانا:از رسن زلف تو خلق به جان آمدند بهر رسن بازیش لولیکان آمدند

زلف و گیس پیچان یا جعد ، رسنیست که بازی کنان صنم ، دل همه را شکار میکند . زلف پیچان ، رسن عشقست . از رسن زلف تو ، خلق بجان آمدند بهر رسن بازیش، لولیکان آمدند در دل هر لولئی ، عشق چو استاره ای رقص کنان گرد ماه ، نورفشان آمدند لولیکان ِ قنق ، در کف ، گوشه تتق وز تتق آن عروس ، شاه جهان آمدند ( قنق = همان سبک شده قوناق و قوناس است، که به معنای مهمان است، ولی در اصل مقارنه هلال ماه و پروین است )