مولانا:بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود گفت شهنشه خموش جانب ما می‌رود

با سلام، منظور از مصراع دوم بیت یازدهم چیست؟

یعنی هر چند دل وجود مستقل و مجردی است ولی قدرت ترکیب با دل های دیگر و پدیده های گوناگون دارد . از اینروست که حال دل متغیر است .یکی پرسید از آن گم کرده فرزندکه ای روشن گهر پیر خردمندز مصرش بوی پیراهن شنیدیبه کنعان در بن چاهش ندیدی؟بگفت احوال ما برق جهان استدمی پیدا و دیگر دم نهان استگهی بر طارم اعلی نشینیمگهی تا پشت پای خود نبینیماگر درویش در حالی بماندیسر دست از دو عالم برفشاندی

 در شاهنامه سه عنصر قدرت به زیبایی معرفی شده و رابطه و گسترش آن در میدان عمل و کنش انسان نشان داده می‌شود نخستین شاه یا  همان انسان است که فره ایزدی همراه اوست و دوم پهلوان که باز همان انسان است که پر سیمرغ با اوست و از دل طبیعت بیرون می آید و سومین موبد است که آسمان را می شناسد و آسمان همان زمان است و دیرینگی آن که باز انسان این خویش کاری را بدوش میکشدمثنوی *شاهنامه* به نقش شاه و پهلوان می پردازد و تا کیخسرو پیش می‌رود از سپیدی سر زال تا گم شدن پای کیخسرو در سپیدی برف روی زمین پهناور و داستان موبد را به آیندگان می سپارد تا اینکه جلال دین عزیز  نقش موبد را معرفی می‌کند در مثنوی معروفش که میتوان آنرا مثنوی *ماهنامه* نامبد ما ایرانیان دو کتاب مقدس داریمشاهنامه و ماهنامهواقعه ای بدیده ام در خور لطف و آفرینخیز معبرالزمان صورت خواب من ببینخواب بدیده ام قمر چیست قمر بخواب درزانکه به خواب حل شود اول کار و آخرین   درون و بیرون برای اندیشمندان و فیلسوفان غربی هرگز روشن نشد و آنها فلسفه های گوناگونی پیرامون فیزیک و متافیزیم خلق کردند و بالاخره این مشکل را نتوانستند حل کنند، خرد ایرانی  هرگز اسیر این گونه دوگانگی ها نبوده است

در بیت پنجم مصرع دوم دعا وزن را خراب می کند  یا باید دعاءِ یا دعایِ باشد ضمنا خوانش عندلیب را لطفا حذف بفرمایید خیلی خوانش جالبی نیست