نادر نادرپور: شب در پس لبان درشت و سیاه خویش دندان فشرده بود بر الماس اختران
❈۱❈
شب در پس لبان درشت و سیاه خویش
دندان فشرده بود بر الماس اختران
الماس هر ستاره به یک ضربه می شکست
وز هر کدام ، بانگ شکستن بلند بود
❈۲❈
در شب ، هزار زنجره فریاد می کشید
کامنت ها