ناصرخسرو:جهانا چه در خورد و بایسته‌ای! وگر چند با کس نپایسته‌ای

بیت1:ای جهان چه موجود درخور و لازمی هستی هرچند که باهیچ کس تا انتها پایدار نبوده ایبیت2:از نظر ظاهر ای جهان همانند خس وخاشاکی که در چشم می رود و ناخوشایند و آزار دهنده هستی اما ازنظر باطن مانند دوچشم انسان بایسته و لازم هستیبیت3:اگر یک چیز سالم وبسته را گاهی بشکنی،اما بسیاری از چیزهای شکسته را نیز به همدیگر بسته ای و باعث به وجود آمدن آنها شده ایبیت 4:این جهان حالت آیینه دارد هنگامی که شخص آلوده ای را ببیند حالت آلوده به خود می گیرد ولی در برابر آدم های پاک حالت پاک به خود می گیردبیت5:آن کسی که تو را نکوهش می کندبه آن شخص بگو:هنوز مرا نشناخته ایبیت6:اگر تو انسان باوقار وحیا باشی از من ک دنیا هستم وقار و حیا را می آموزیبیت7:به آن شخص بگو که من که جهان هستم به تو راستی بخشیده ام ولی تو به دنبال چیزهای ناقص بوده ایبیت8:اگر خردمند باشی تو از من(جهان)به وجود آمده ای پس چرا آن چیزی که از آن روییده ای را نکوهش می کنی ؟بیت9:خداوند در این فرصت چند ساله ی زندگی تورا ازمن عبور داد،حالا تو چرا هیچ کوشش نمی کنی تاذخیره ای برای آخرتت مهیا کنی؟بیت10:خداوند برای تو در این دنیا درختی کاشت ،تو ای انسان از زیشه های این درخت روییده ای بیت11:اگر که این روییدن تو از ایت درخت به صورت کج باشد باید بدانی که سزاوار درخت کج سوزاندن است،امااگر که شاخه های وجود تو به صورت راست روییده باشد از سوزاندن نجات پیذا می کنیبیت12:این جهان کجی های تو را مانند یک چوب کج می سوزاند و دیگر از تو نمی پرسد که درخت بادام یاپسته هستی (یعنی ارزشمند بوذن یا نبودن تو برایش فرقی نمیکند)بیت13:تو همانند تیر خدا سوی دشمنانش هستی تو اگر چوب راست باشی ماننداین است که چوب راست به سمت دشمنان خداوند باشدپس چرا تو که چوب کج هستی خوذت رامجروح کرده ایبیت14:وقتی که تو خودت بی راه و گمراه هستی برای چه من که جهان هستم را سرزنش میکنی و می گویی من گمراه کننده و بی فایده ام؟بیت15:تو اگر اهل دانش باشی بدان که به سمت من آمده ای واگر دانش نیاری من به سمت تو می آیم.