گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

ناصرخسرو:و از بلخ تا به ری سیصد و پنجاه فرسنگ حساب کردم. و گویند از ری تا ساوه سی فرسنگست، و از ساوه...

و از بلخ تا به ری سیصد و پنجاه فرسنگ حساب کردم. و گویند از ری تا ساوه سی فرسنگست، و از ساوه به همدان سی فرسنگ، و از ری به سپاهان پنجاه فرسنگ و به آمل سی فرسنگ.
و میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی و آن را لواسان گویند، و گویند بر سر آن چاهیست که نوشادر از آن جا حاصل می‌شود و گویند که کبریت نیز، و مردم پوست گاو ببرند و پر نوشادر کنند و از سر کوه بغلطانند که به راه نتوان فرود آوردن.

فایل صوتی سفرنامه بخش ۶ - ری، کوه دماوند و نوشادر

تصاویر

کامنت ها

پریسا
2015-04-30T18:19:59
نوشادر منظور همان نشادر است و کبرین همان گوگرد است که از قله های آتشفشانی قابل حصول می باشد.
امین کیخا
2013-07-17T17:15:47
افزون کنم که کبریت خودش قرمز است
امین کیخا
2013-07-17T17:03:04
کرمیت لری کبریت است گویا با کرمز یا قرمز پیوند دارد ، و نیز کرمیته که کسی بود که بدعت در دین بکرد و به عربی قرمطی را به او گفتند ، سرخ موی بوده است او .
فشین
2013-07-17T16:33:06
و گویند که کبرین نیزبه گمانم کبریت باشد.
مجید میزازاده
2018-04-28T15:54:04
بر سر کوه معدنی است که نشادر و گوگرد کبریت از آنجا حاصل گردد. مردم پوست خالی مشگ گونه گاو را پر از نشادر می کنند وسپس از سر کوه به پایین می غلطانند. زیرا از طریق راه ناهموار و احتمالا باریک و خطرناک برای حرکت حیوانات نتوانند بار خود را به پایین بیاورند.