نظامی:ملک عزم تماشا کرد روزی نظرگاهش چو شیرین دلفروزی
❈۱❈
ملک عزم تماشا کرد روزی
نظرگاهش چو شیرین دلفروزی
کسی را کان چنان دلخواه باشد
همه جائی تماشاگاه باشد
❈۲❈
ز سبزه یافتند آرامگاهی
که جز سوسن نرست از وی گیاهی
در آن صحن بهشتی جای کردند
ملک را بارگه بر پای کردند
❈۳❈
کنیزان و غلامان گرد خرگاه
ثریاوار گرد خرمن ماه
نشسته خسرو و شیرین به یک جای
ز دور آویخته دوری به یک پای
❈۴❈
صراحیهای لعل از دست ساقی
به خنده گفت باد این عیش باقی
شراب و عاشقی همدست گشته
شهنشه زین دومی سرمست گشته
❈۵❈
بر آمد تندشیری بیشهپرورد
که از دنبال میزد بر هوا گرد
چو بدمستان به لشگرگه در افتاد
و زو لشگر به یکدیگر برافتاد
❈۶❈
فراز آمد به گرد بارگه تنگ
به تندی کرد سوی خسرو آهنگ
شه از مستی شتاب آورد بر شیر
به یکتا پیرهن بیدرع و شمشیر
❈۷❈
کمان کش کرد مشتی تا بناگوش
چنان بر شیر زد کز شیر شد هوش
بفرمودش پس آنگه سر بریدن
ز گردن پوستش بیرون کشیدن
❈۸❈
وزان پس رسم شاهان شد که پیوست
بود در بزمگهشان تیغ در دست
اگر چه شیرپیکر بود پرویز
ملک بود و ملک باشد گرانخیز
❈۹❈
ز مستی کرد با شیر آن دلیری
که نام مستی آمد شیرگیری
به دستآویز شیر افکندن شاه
مجال دستبوسی یافت آن ماه
❈۱۰❈
دهان از بوسه چون جلاب تر کرد
ز بوسه دست شه را پر شکر کرد
ملک بر تنگ شکر مهر بشکست
که شکر در دهان باید نه در دست
❈۱۱❈
لبش بوسید و گفت این انگبین است
نشان دادش که جای بوسه این است
نخستین پیک بود آن شکرین جام
که از خسرو به شیرین برد پیغام
❈۱۲❈
اگر چه کرد صد جام دگر نوش
نشد جام نخستینش فراموش
میی کاول قدح جام آورد پیش
ز صد جام دگر دارد بها بیش
❈۱۳❈
می اول جام صافیخیز باشد
به آخر جام دردآمیز باشد
گلی کاول برآرد طرف جویش
فزون باشد ز صد گلزار بویش
❈۱۴❈
دری کاول شکم باشد صدف را
ز لؤلؤ بشکند بسیار صف را
زهر خوردی که طعم نوش دارد
حلاوت بیشتر سرجوش دارد
❈۱۵❈
دو عاشق چون چنان شربت چشیدند
عنان پیوسته از زحمت کشیدند
چو یکدم جای خالی یافتندی
چو شیر و می بهم بشتافتندی
❈۱۶❈
چو دزدی کو به گوهر دست یابد
پس آنگه پاسبان را مست یابد
به چشمی پاس دشمن داشتندی
به دیگر چشم ریحان کاشتندی
❈۱۷❈
چو فرصت در کشیدی خصم را میل
ربودندی یکی بوسه به تعجیل
صنم تا شرمگین بودی و هشیار
نبودی بر لبش سیمرغ را بار
❈۱۸❈
در آن ساعت که از می مست گشتی
به بوسه با ملک همدست گشتی
چنان تنگش کشیدی شه در آغوش
که کردی قاقمش را پرنیان پوش
❈۱۹❈
ز بس کز گاز نیلش در کشیدی
ز برگ گل بنفشه بردمیدی
ز شرم آن کبودیهاش بر ماه
که مه را خود کبود آمد گذرگاه
❈۲۰❈
اگر هشیار اگر سرمست بودی
سپیدابش چو گل بر دست بودی
کامنت ها