نظامی:مهین بانو دلش دادی شب و روز بدان تا نشکند ماه دل افروز
❈۱❈
مهین بانو دلش دادی شب و روز
بدان تا نشکند ماه دل افروز
یکی روزش به خلوت پیش خود خواند
که عمرش آستین بر دولت افشاند
❈۲❈
کلید گنج‌ها دادش که برگیر
که پیشت مرد خواهد مادر پیر
در آمد کار اندامش به سستی
به بیماری کشید از تن‌درستی
❈۳❈
چو روزی چند بر وی رنج شد چیر
تن از جان سیر شد جان از جهان سیر
جهان از جان شیرینش جدا کرد
به شیرین هم جهان هم جان رها کرد
❈۴❈
فرو شد آفتابش در سیاهی
بنه در خاک برد از تخت شاهی
چنین است آفرینش را ولایت
که باشد هر بهاری را نهایت
❈۵❈
نیامد شیشه‌ای از سنگ در دست
که باز آن شیشه را هم سنگ نشکست
فغان زین چرخ کز نیرنگ‌سازی
گهی شیشه کند گه شیشه‌بازی
❈۶❈
به اول عهد زنبور انگبین کرد
به آخر عهد باز آن انگبین خورد
بدین قالب که بادش در کلاهست
مشو غره که مشتی خاک راهست
❈۷❈
ز بادی کو کلاه از سر کند دور
گیاه آسوده باشد سرو رنجور
بدین خان کو بنا بر باد دارد
مشو غره که بد بنیاد دارد
❈۸❈
چه می‌پیچی درین دام گلوپیچ
که جوزی پوده بینی در میان هیچ
چو روباهان و خرگوشان منه گوش
به روبه‌بازی این خواب خرگوش
❈۹❈
بسا شیر شکار و گرگ جنگی
که شد در زیر این روبه پلنگی
نظر کردم ز روی تجربت هست
خوشی‌های جهان چون خارش دست
❈۱۰❈
به اول دست را خارش خوش افتد
به آخر دست بر دست آتش افتد
همیدون جام گیتی خوشگوار است
به اول مستی و آخر خمار است
❈۱۱❈
رها کن غم که دنیا غم نیرزد
مکن شادی که شادی هم نیرزد
اگر خواهی جهان در پیش کردن
شکم‌واری نخواهی بیش خوردن
❈۱۲❈
گرت صد گنج هست ار یک درم نیست
نصیبت زین جهان جز یک شکم نیست
همی تا پای دارد تن‌درستی
ز سختی‌ها نگیرد طبع سستی
❈۱۳❈
چو برگردد مزاج از استقامت
به دشواری به دست آید سلامت
دهان چندان نماید نوش‌خندی
که یابد در طبیعت نوشمندی
❈۱۴❈
چو گیرد ناامیدی مرد را گوش
کند راه رهائی را فراموش
جهان تلخ است خوی تلخناکش
به کم خوردن توان رست از هلاکش
❈۱۵❈
مشو پرخواره چون کرمان در این گور
به کم خوردن کمر دربند چون مور
ز کم خوردن کسی را تب نگیرد
ز پر خوردن به روزی صد بمیرد
❈۱۶❈
حرام آمد علف تاراج کردن
به دارو طبع را محتاج کردن
چو باشد خوردن نان گلشکروار
نباشد طبع را با گلشکر کار
❈۱۷❈
چو گلبن هر چه بگذاری بخندد
چو خوردی گر شکر باشد بگندد
چو دنیا را نخواهی چند جوئی
بدو پوئی بد او چند گوئی
❈۱۸❈
غم دنیا کسی در دل ندارد
که در دنیا چو ما منزل ندارد
درین صحرا کسی کو جای‌گیر است
ز مشتی آب و نانش ناگزیر است
❈۱۹❈
مکن دلتنگی ای شخصت گلی تنگ
که بد باشد دلی تنگ و گلی تنگ
جهان از نام آن کس ننگ دارد
که از بهر جهان دلتنگ دارد
❈۲۰❈
غم روزی مخور تا روز ماند
که خود روزی‌رسان روزی رساند
فلک با این همه ناموس و نیرنگ
شب و روز ابلقی دارد کهن لنگ
❈۲۱❈
بر این ابلق که آمد شد گزیند
چو این آمد فرود آن برنشیند
در این سیلاب غم کز ما پدر برد
پسر چون زنده ماند چون پدر مرد
❈۲۲❈
کسی کو خون هندوئی بریزد
چو وارث باشد آن خون برنخیزد
چه فرزندی تو با این ترکتازی
که هندوی پدرکش را نوازی
❈۲۳❈
بزن تیری بدین کوژ کمان‌پشت
که چندین پشت بر پشت تو را کشت
فلک را تا کمان بی‌زه نگردد
شکار کس در او فربه نگردد
❈۲۴❈
گوزنی را که ره بر شیر باشد
گیا در زیر پی شمشیر باشد
تو ایمن چون شدی بر ماندن خویش
که داری باد در پس چاه در پیش
❈۲۵❈
مباش ایمن که این دریای خاموش
نکرده‌است آدمی خوردن فراموش
کدامین ربع را بینی ربیعی
کزان بقعه برون ناید بقیعی
❈۲۶❈
جهان آن به که دانا تلخ گیرد
که شیرین زندگانی تلخ میرد
کسی کز زندگی با درد و داغ است
به وقت مرگ خندان چون چراغ است
❈۲۷❈
سرانی کز چنین سر پرفسوسند
چون گل گردن زنان را دست‌بوسند
اگر واعظ بود گوید که چون کاه
تو بفکن تا منش بردارم از راه
❈۲۸❈
و گر زاهد بود صد مرده کوشد
که تو بیرون کنی تا او بپوشد
چو نامد در جهان پاینده چیزی
همه ملک جهان نرزد پشیزی
❈۲۹❈
ره‌آورد عدم ره‌توشه خاک
سرشت صافی آمد گوهر پاک
چنین گفتند دانایان هشیار
که نیک و بد به مرگ آید پدیدار
❈۳۰❈
بسا زن نام کانجا مرد یابی
بسا مردا که رویش زرد یابی
خداوندا چو آید پای بر سنگ
فتد کشتی در آن گردابه تنگ
❈۳۱❈
نظامی را به آسایش رسانی
ببخشی و به بخشایش رسانی
فایل صوتی خمسه بخش ۴۶ - وصیت کردن مهین بانو شیرین را
صوتی یافت نشد!تصاویر
کامنت ها