حکیم نزاری:منم آن زاهد دورِ زمانه که باشم ساکنِ خمّارخانه
❈۱❈
منم آن زاهد دورِ زمانه
که باشم ساکنِ خمّارخانه
گهی پوشیده رنگ صوفیانه
گهی بسته قبای کافرانه
❈۲❈
گهی از کار دنیا بر کرانه
گهی در بندِ دام از حرص دانه
گهی دایر چو پرگار زمانه
گهی ساکن چو نقطه در میانه
❈۳❈
گهی قارون به گنجِ شایگانه
گهی پول سیه در خان و مان نه
گهی جان کرده قربان عاشقانه
گهی از سایه ترسان بد دلانه
❈۴❈
گهی مرغ خرد را آشیانه
گهی تیر ملامت را نشانه
گهی بر سدره‌ام کرّوبیانه
گهی بر خاک ره چون آستانه
❈۵❈
نزاری چند از افسون و فسانه
چنین بر خود چه می‌جویی بهانه
چه خیزد زین حدیث عامیانه
ز پا تا کی شوی با سر چو شانه
❈۶❈
اگر خواهی حیات جاودانه
به یک‌رنگی توانی شد یگانه
کامنت ها