حکیم نزاری:می‌بری از منِ مسکین دل و بر می‌شکنی بس تو خود هیچ سخن نیست که در خونِ منی
❈۱❈
می‌بری از منِ مسکین دل و بر می‌شکنی
بس تو خود هیچ سخن نیست که در خونِ منی
خویشتن را به ارادت به تو دادم گفتم
عالمِ شیفتگی خوش‌تر و بی خویشتنی
❈۲❈
اولم لطفِ تو برداشت بدان دل گرمی
و آخر از چشم بیفکند بدین ممَحنی
چاره ای نیست که شیرین هم ازین جا انداخت
شور در خاطرِ فرهاد ز شیرین سخنی
❈۳❈
بی‌وفایی تو ای یار درست اینجا شد
که حریصی به جگر خوارگی و دل‌شکنی
کاشکی سنگ دلت سخت حمایت بودی
وه‌که چون سست گروهی و چه نازک بدنی
❈۴❈
کارِ یاران که هم از دستِ تو شد بی‌سامان
چون سرِ زلف نه شرط است که در پا فکنی
بر گرفتیم بر از شاخِ ملامت و اکنون
روی آن است که بنیادِ ملامت نکنی
❈۵❈
از تو این چشم نبودش که شوی بی‌آزرم
تا به حدّی که دگر یادِ نزاری نکنی
کامنت ها