حکیم نزاری:عشق آمد و بر هم زد بنیادِ شکیبایی ای عقل درین منزل مِن بعد چه می‌پایی
❈۱❈
عشق آمد و بر هم زد بنیادِ شکیبایی
ای عقل درین منزل مِن بعد چه می‌پایی
گر نه سر خود گیری در دستِ بلا مانی
تقصیر مکن خود را زنهار بننمایی
❈۲❈
گر با تو مجازاتی بنیاد نهد خاموش
تسلیم و تسلّم کن در گفت نیفزایی
تو آن منگر کاوّل از ما خَلَقَ اللّهی
آن امر کزو فایض از اوّلِ مبدایی
❈۳❈
عشق است و نمی‌دانی رمزست و اگر دانی
بی‌خویشتنی باشی از خویش برون آیی
عشق است لقب آن را کز وی شده‌ای فایض
و او با تو همی گوید فایض شده از مایی
❈۴❈
ای عقل ز من بشنو یک نکته اگر خواهی
کاین مسئله را دانی وین مرتبه را شایی
با عشق مکن پنجه وز عشق مشو طیره
باز آی ز خودبینی مفریب به دانایی
❈۵❈
دانی پسرِ مُرَه از حضرتِ ربّانی
محجوب چرا مانده‌ست از غایت خودرایی
گویند نزاری را از مستی و ناپاکی
هنگام سخن گفتن عادت شده هر جایی
❈۶❈
لایجتمع‌اند آری ضدّان چه توان کردن
دورند خردمندان از شیوه ی شیدایی
کامنت ها