عبید زاکانی:دوش عقلم هوس وصل تو شیدا می‌کرد دلم آتشکده و دیده چو دریا می‌کرد

با عرض سلام وخسته نباشید خدمت اساتید و دوستان گرامی میخواستم بگم وزن شعر فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن هست ؛ فاعلاتن بحر رمل هست

    🔹شرح ابیات:   ✍️دوش، هوس و عشق مرا به وجود تو مشتاق و مست وتنور می‌کرد. دلم گرم و آتشین، و چشمانم درخشان مانند دریا بود. شکل تو، در پیرامون چشمانم می‌چرخید و صبر و هوش من را که دلسوخته و غمگین شده بود ربوده بود. شعله شوق و عشق تو در هر لحظه درونم می‌سوخت و دود عشق تو، طمع سوزانم را داشت.   ✅ هیچکس راجع به حال و دردم سوخته دلم سؤال نمی‌کرد و هیچ‌کس درد من را که خسته و درمان ناپذیر شده بود، علاج نمی‌کرد. در حضور سلطان خیال تو، اندوه مرا درگیر می‌کرد و وی از دور خدمتم را تماشا می‌کرد.     🔑 اما تا صبح، در انتظار لحظه‌ای با خاطره من، با دست بالا، از خدا آرزوی رسیدن به وصال تو می‌کردم. هر لحظه عبید از درد هجران تو می‌مرد، اما باز هم امید به وصال تو، او را زنده می‌کرد.