عنصری:گر از عشقش دلم باشد همیشه زیر بار اندر چرا گم شد رخش باری بزلف مشکبار اندر

🔰شرح قصیده 40 عنصری اگر دلم هرگز از عشق او رها نشود، همیشه زیر بار و فشار عشق او خواهم بود. چرا رخش گم شده است؟ آیا به دلیل زلف‌های مشکبارش است؟ اگر طعنه‌ای به قدّ و بالای او بزنند، آیا جویبار سرازیر خواهد شد؟ چرا غمزه‌اش مثل تبر ذوالفقار خود را بر روی من می‌افکند؟ موهای مشکی او کج شده و در اطراف صورت زیبای او پخش شده است. آیا این نشانه از شیطانی بودن اوست یا اینکه او یک خدای زیبایی است؟ او به من جفا کرده و وفای من را از کنار خود دور کرده است. آیا او فکر می‌کند که مانند گلی سوری شکوفا شده‌ام و بسیار قوی هستم؟ گل بهاری از زیبایی صورت او مات شده است و در هنگام بهار چهره او شبیه به گل می‌شود. دل من نیز مانند جادویی است و با مدح شهریار، دوست خود را ستایش می‌کنم. سپهبد نصر با قوت و حزم خود در کارزار برای پیروزی می‌جنگد. قدرت و توانایی او مانند یاقوتی است که هرگز نمی‌پوسد و همیشه شاهوار و با شکوه است. شاعری را می‌توان با شعری به تمجید از او، به شعاری پاسخ داد. نام او، خورشیدی است که نامش باعث شکست نامداران می‌شود. او مانند بهاری است که فضای خود را با نعمت و رونق پرورش می‌دهد و هنر و حکمتش همچنان در حال گسترش است. شخصیت و افتخار او باعث احترام جامعه است و همیشه انتظار زائران را در خود جای داده است. نام او به ذهن همه جا مانده و هر لحظه از زندگی، تصویر او در ذهن بار می‌آورد. وقار و شکوه او به طبع نامتعارف است و قرارهایش نیز برای بسیاری بی‌قرار است. بعد از عدالت، سستی و فساد برایش مثل زهر شده و همچون گرزه‌ی مار، دستگیرش کرده‌است. اما به خاطر فضل و لطف خداوند، هنگامی که در کنار خرما به دنیا می‌آید، به صورت اشتباهاتی نیز روی می‌آورد. هرجا که به‌روز شود، مثل خورشیدی که از پشت غبار بیرون می‌آید، جلوه می‌کند. تیرهای او همچون مژه‌های چشمانش در سرنوشت سوارانش قرار می‌گیرد. او مختار و قادر است تا با قوت و اضطرار به هر چالشی که در پیش رو دارد، بپردازد. به‌جز جوانمردی، هیچ چیزی نمی‌تواند کارش را انجام دهد، چون او در دوران مستعاری زندگی می‌کند. هر کاری که او انجام می‌دهد، به هنر تبدیل می‌شود و در دوران پر افتخار خود، هر چه بیشتر به آسمان تلاش می‌کند. او با قانون شماری کردن کارهایش، از همه جا بهتر است و حتی به بحر اعتبار رسیده‌است. افتخارات و لطف‌هایش به قدری بسیار است که حتی سخنگویانی که در سمت راست و چپ او هستند، احساس توقیر و ناامیدی می‌کنند. هیچ دشمنی نمی‌تواند در برابر قوت او ایمن بماند، همه‌ی منافع و ثروت‌هایش را مثل حصار آهنی محافظت می‌کند. سپاهش را به دریا می‌سپارد تا به روشنی صبح برسد و تاریکی شب را پشت سر بگذارد. بقا و پایداری به مجلس گاه‌هایی که شادی و عقار در آن حضور دارد، می‌آورد. او شرار خود را سوزانده و امیدوار است که اجرای خواسته‌هایش، برای تمامی مردم، روزگار خوشبختی و سعادت به همراه داشته باشد.