عرفی:شکست رنگ شباب و هنوز رعنایی در آن دیار که زادی هنوز آنجایی
❈۱❈
شکست رنگ شباب و هنوز رعنایی
در آن دیار که زادی هنوز آنجایی
بحیرتم که چه دارو رهاندت زین درد
که عین جهلی و داری گمان که دانایی
❈۲❈
خراب کرده جهلی و فارغ از دانش
عظیم دردی داری و بس شکیبایی
اگر در آینه بینی ز شرم زشتی خویش
بچاه ویل در افتی چو دیده بگشایی
❈۳❈
زمانه بهر تو تابوت میدهد سامان
تو خود ز گوشه مسند فرو نمیآیی
هزار مغلطه داری در آستین پنهان
کلاه گوشه دانش بعرش اگر سایی
❈۴❈
شکسته اندودواشان همین شکستگی است
تو تندرستی و بر مومیایی افزایی
مگو که جوهر الماسم و مصون از سنگ
که دهر سنگ بکف حاضر و تو مینایی
❈۵❈
سپهر بیضه عنقا بود، کنون دریاب
که تو بدعوی هستی چه ژاژ میخایی
بتلخی غم اگر آشنا کنی کامت
گمان برم که به از بیغمان بیاسایی
❈۶❈
سپیده موی شدی ای عروس طبع و هنوز
بطالع من بد روز فتنه میزایی
همه بهشت مجو قرب دوست هم چیزی است
قدم فراز ترک نه چو گرم سودایی
❈۷❈
بکودکی شده مویت سپید و بیخردی
از آن ز بطن هوس در بهشت میزایی
مبصران همه تن چشم در حریم وصال
تو جمله دست و شکم پیش من و سلوایی
❈۸❈
از آن حساب تو هر دم تفاوتی دارد
که قد سرو نبینی و سایه پیمایی
بزیر جامه نهان کرده ای برص لیکن
بچشم اهل بصارت برهنه میآیی
❈۹❈
چگونه شاهد عصمت ز تو نپرهیزد
که در شکستن ناموس ناشکیبایی
چه عذرهای موجه نهی معاصی را
بچش لعاب دهانت که قند میخایی
❈۱۰❈
تمام عرصه محشر مگس فرو گیرد
اگر چنین بقیامت شکر فروش آیی
سبک عنان شو و خود را بملک علم رسان
ازین چه سود که انگشت جهل میخایی
❈۱۱❈
جنون ز سر بنه و دست عقل گیر و بیا
کزین بهانه مسلم نه ای که شیدایی
عصا بکف نه و تکبیر فتح خوان و برو
که نشنود ز تو همت که ناتوانایی
❈۱۲❈
دو شیوه داری و در هر دو عرفی از توبه است
که ترهات فروشی و عمر فرسایی
سخن دراز شد افسانه تا بکی خوانم
اگر سخن شنوی بس همینکه خودرایی
❈۱۳❈
گرت هواست که گویم چگونه میباشی
بگویمت بنگر واژگونه میآیی
کامنت ها