عرفی:گر به دل خوش غنودمی چه غمستی بی غم اگر شاد بودمی چه غمستی
❈۱❈
گر به دل خوش غنودمی چه غمستی
بی غم اگر شاد بودمی چه غمستی
اینکه بچندین حیل سبک شوم از غم
غم به غم ار در فزودمی چه غمستی
❈۲❈
این که بسودم بدیده کحل رعونت
مرد مکش گر بسود می چه غمستی
این که گل تازه روی عیشم اگر من
داغ نمک کرده بودمی چه غمستی
❈۳❈
خواب تن و هوش بود در عدم از من
گر گهر جان نبود می چه غمستی
گفته ام اندر ابد گشایم ،زنار
گفته ام این گر گشودمی چه غمستی
❈۴❈
خشک و ترم در دهان داس سپهر است
کشت خود ار خود درودمی چه غمستی
عذرجفا برتو نیست دم مزن ای چرخ
گر گله مند از تو بودمی چه غمستی
❈۵❈
مدح خود و صاحب اندر آرم درهم
گرهمه صاحب شنودمی چه غمستی
داور عادل که فتنه گفت ز عدلش
تا به ابدگر غنود می چه غمستی
❈۶❈
دریا گوید که گر بعهد سخایش
مایه خود را فزودمی چه غمستی
گفت قضا اذن اگر بدی که بمثلش
قدرت خویش آز مودمی چه غمستی
❈۷❈
گر طلبیدی مرا که از غم هجرش
رنگ شکسته نمود می چه غمستی
«عرفی» گوید که گربگاه ثنایش
عاجز هجران نبود می چه غمستی
❈۸❈
گر طلبیدی مراکه دیده بپایش
ترک ادب کرده سودمی چه غمستی
گر طلبیدی مرا که پیش دماغش
نافه معنی گشود می چه غمستی
❈۹❈
مانع ناگفتنی بلاست وگر نه
بی طلب ار رفته بودمی چه غمستی
قافیه گر یافتم مکرر بستم
گر من فرهنگ بودمی چه غمستی
کامنت ها