عرفی:آن شیوه که غارت گر صد قافله جان نیست در سلسله ی حسن تواش نام و نشان نیست

بی لطفی ات از ترکِ ستم گشت یقینماین تلخیِ جان دادنم از زهرِ کمان نیستعرفی شیرازیوقتی که معشوق، عذاب دادن عرفی رو تموم کرده، عرفی به بی لطفی‌ش یقین پیدا کرده. چون عرفی به همون عذاب‌هایی که از سمت معشوق بوده دلخوش بوده و برعکسِ عادت، تموم کردن عذاب رو نه از سرِ لطف که از سرِ بی لطفیِ معشوق میدونه، چون عرفی رو لایق عذاب دادن هم نمیبینه.و توی مصرع دوم میگه این پایان دادن به عذاب‌ها هست که داره منو میکشه