عرفی:تشنه ام رطل گران خواهم گزید آتش آتش نشان خواهم گزید

متن غزل از روی نسخۀ انصاری:تشنه ام رطل گران خواهم گزیدآتش آتش نشان خواهم گزیدآنچه بگزینم نگیرند ار ز منانتعاش ابلهان خواهم گزیدجنت ار عرض متاع خود دهدآن چه نستانند از آن خواهم گزیدگر به خون خوردن دهندم اختیارخون گنج شایگان خواهم گزیدنفس گر یوسف شود در نیکوییگرگ یوسف را بر آن خواهم گزیددر وجود آزار دل بگزیده امدر عدم آرام جان خواهم گزیداین ندانستم که از بخت زبونآنچه عرفی خواهد، آن خواهم گزیداین غزل در پیروی از خاقانی سروده شده است، بسیاری از شاعران هم دورۀ عرفی از آن پیروی کرده اند و شاید عرفی از آخرین آن ها باشد، غزل خاقانی را در این جا می توانید بیابیدپیوند به وبگاه بیرونی

نادرست:نفس اگر یوسف شود نیکو بودگرگ را یوسف به جان خواهم گزیددرست:نفس اگر یوسف شود در نیکویی، گرگ را یوسف را بر آن خواهم گزید

در حیرتم از این همه غلط های فاحش از جمله: گفته بودم چون بدین در شه شومبرتر از ملک کیان خواهم گزیددرست:گفته بودم چون به دنیا در شوم برتر از ملک کیان خواهم گزید

در ضمن یک بیت از این غزل نوشته نشدهو آن :در وجود آزار دل بگزیده ام در عدم آرام جان خواهم گزید