عرفی:گرفتم آن که در خواب کردم پاسبانش را ادب کی می گذارد تا ببوسم آستانش را

سلام مصرع سوم:"کند آتشفشان چون شمع، استخوانش را"ایراد وزنی مشاهده می شود خواهشمنداست از روی دیوان بازبینی کنید.

متن غزل از روی نسخۀ انصاری: گرفتم آن که شب درخواب کردم پاسبانش راادب کی می گذارد تا ببوسم آستانش راصبا از کوی لیلی گر وزد بر تربت مجنونکند آتشفشان چون شمع مغز استخوانش رابرآمد جان ز تن وان زلف می جوید چنان مرغیکه از دامی شود آزاد و جوید آشیانش راز غیرت پیچ و تاب افتاد در رگ های جان منهمانا دست امید کسی دارد عنانش راز ننگ آن قدم هرگز به روی آستان ننهدکه ناگه شب نهان بوسیده باشم آستانش رادلم گم گشت و غمهای جهان عرفی طلب کارشبه دنبال غم افتم تا مگر یابم نشانش را

مصرع"دلم گم گشت و عم های جهان، عرفی، طلب کارش"به نظر می‌رسد که به صورت:"دلم گم گشت و غم های جهان، عرفی، طلب کارش"درست تر باشد.---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

سلام بیت 2 مصراع 2 از نظر وزنی هجا کم داره لطفا با نسخه ی انصاری جایگزین کند تا مشکل حل بشه :کند آتش فشان چون شمع مغز استخوانش را